Wedstrijd van de Week: Loosduinen – HVC’10 JO17-2

In deze nieuwe rubriek besteden we iedere week extra aandacht aan een bepaalde wedstrijd. Deze week is dat de uitwedstrijd van JO17-2 tegen SV Loosduinen.

Officieel hebben ze niet eens een trainer. Toch presteren de jongens van JO17-2 heel goed. De junioren gaan zaterdagmiddag als koploper naar Sportpark Madestein in Den Haag voor het duel met Loosduinen, de nummer 5 van de ranglijst. ,,Het is iedere week puzzelen om een team bij elkaar te krijgen. Maar met een beetje hulp lukt het steeds weer en het gaat hartstikke lekker”, zegt Gertrude Boers.

De moeder van de voetballende tweeling Peter en Thomas heeft de rol van teamleider op zich genomen bij JO17-2. ,,Bittere noodzaak”, zo noemt ze het zelf. ,,Heel veel vaders uit dit team zijn zzp’er en hebben op zaterdag allerlei klussen te doen. Die kunnen er dus niet iedere week zijn. Toen bleek dat er geen trainer was voor dit team, zei ik: dan ga ik ze wel begeleiden. Halverwege het vorige seizoen was de JO17-2 opgeheven omdat veel jongens stopten en daardoor konden de jongens die overbleven, onder wie mijn zoons, een half jaar niet voetballen. Dat wilde ik niet nog een keer laten gebeuren.”

Natuurlijk moest Gertrude haar zoons wel eerst om toestemming vragen. ,,De jongens zeiden: maakt niet uit, als we maar kunnen voetballen. Soms roepen ze nu wel eens keihard over het veld naar de kant: ‘MAAAAAMM, wisselen!!!’ of ‘MAAAAAMM, coachen!!!’. Dan zeg ik tegen ze: doe dat nou niet… Maar ja, dat krijg je er niet uit hè”, zegt ze lachend. ,,Ik ben geen ‘coach-coach’, die constant staat te gillen en schreeuwen langs de lijn, maar meer een ‘regel-coach’. Ik stuur de wissels met opdrachten het veld in, zij moeten het dan doorgeven aan de anderen. Het gaat bij ons net allemaal even wat anders dan bij andere teams, maar iedereen heeft het wel onwijs naar z’n zin. Het zijn trouwens allemaal wandelende hormoonbommetjes op het veld, echt lachen.”

Het werk als ‘regel-coach’ moet vaak al gebeuren op vrijdagavond. ,,We hebben een paar geblesseerden, zoals onze keeper Quinn. En regelmatig haakt op vrijdag nog iemand af vanwege een blessure of ziekte. Ik zit dan op vrijdagavond nog heen en weer te appen met allerlei mannen om het team compleet te krijgen. We halen ook wel eens spelers uit de JO15, dan staan die ventjes van 1,50 meter tegenover tweedejaars B-spelers van 1,80 meter op het veld. Maar ze zijn echt niet bang en vinden het altijd hartstikke leuk om mee te doen.”

De trainingen regelen de jongens van JO17-2 meestal zelf. ,,Dan zetten ze op de groepsapp: zullen we vanavond even een balletje trappen? En dan gaan ze zelf op het veld aan de slag”, aldus Gertrude, die bij de wedstrijden hulp krijgt van Arjan Tukker. ,,Als hij er is, staat hij vaak te vlaggen. En de opa van Duncan is er altijd om te rijden. Die man verdient een pluim, hoor.”

De JO17-2 begon de competitie met een nederlaag tegen Quintus, maar boekte daarna alleen maar overwinningen. ,,Natuurlijk houden ze de stand goed in de gaten. Ze willen dit graag vasthouden, maar ze zijn ook reëel. We moeten nog tegen een paar teams die net onder ons staan op de ranglijst, het wordt dus moeilijk. Maar tegen gelijkwaardige tegenstanders spelen ze vaak beter dan tegen de slechtere teams. De verdediging staat goed en voorin gunnen ze elkaar de kans om te scoren”, aldus Gertrude. ,,Mijn ene zoon Peter is altijd laatste man, hij is net een bulldozer. Hij schiet de bal gewoon over de lijn als het nodig is. En als z’n tegenstander dan mee gaat, dan zij dat maar zo. M’n andere zoon Thomas kan ik altijd wel ergens voorin kwijt. Hij heeft ook een keer prima staan keepen. De jongens zijn een tweeling, maar ze zijn qua uiterlijk en voetbal totaal verschillend.”

Heel veel succes Peter, Thomas, Duncan, Sebas, Dylan, Mario, Mateusz, Jamal, Jason, Shakir, Rick en Kane zaterdag tegen Loosduinen! Neem die punten weer mee naar Hoek van Holland. We zien jullie verslag graag tegemoet