Verslag voetbalkamp, dag 1

Het ijzer moet je smeden als het heet is. Dat is de reden dat ik altijd in dezelfde nacht al het stukje probeer te schrijven. Dus ik steek gisteravond samen met Mark het kampvuur maar eens goed op. Normaal ben ik niet echt een pyromaan, maar deze keer begint het vuurtje al snel aardig te fikken. ,,Dat zal wel een prachtig stukkie worden”, denk ik nog… Totdat we de eigenaar van het kamphuis aan zien komen snellen. En hij is nog heter dan het vuur: ,,Zijn jullie helemaal gestoord? Heb je de briefjes over brandgevaar niet gezien? Nee? Waar is je gezond verstand dan? Het is kurkdroog hier!” Met elke emmer water zag ik mijn stukje weer uit m’n handen glippen. Dus nu zitten we te tikken met een opkomend zonnetje en vers bakkie koffie. We gaan eens kijken hoe dit gaat. Lezen jullie weer gezellig mee met het verslag van het HVC’10 jeugdkamp?

Foto’s: zie Facebook-pagina Jeugdkamp Hvc’10

Gister om half negen zakte de moed ons al collectief in de schoenen: “Misschien moeten we voor het eerst ooit binnen in de kantine verzamelen met deze stortregen…” stuurde ik in de app van de kampleiding. Gelukkig klaarde het op en konden we droog en wel om 10 uur richting Bergeijk vertrekken. Alhoewel… 64 kinderen, een bus met 66 plekken en toch nog stoelen te kort. Ik zie bij sommige ouders de paniek al in de ogen. Hele weekjes naakt door het huis lopen, alleen maar pizza eten en weet ik nog allemaal meer lijken opeens niet meer zo zeker. Gelukkig heeft iedereen na wat schuiven een plekje, gaan de kinderen op reis en dansen de ouders nu op tafel. Fijn denkt u, maar het zomaar anders kunnen zijn als Woody zijn toilettas wél had ingepakt. Daarnaast bleken er nog 1000 petjes voor de komende vijf jaar naast de buikschuifbaan in het verzorgingshok te staan. Een ritje op en neer dus voor Koen en Woody… Leren we het dan nooit?

Bij het kamphuis aangekomen kregen de kinderen de regels van Kay uitgelegd. Naast de dingen die niet mogen, zullen we deze week vooral veel spelletjes spelen in acht teams van acht kinderen van alle leeftijden. Met elk spel kan je punten verdienen en op de bonte avond krijg je dubbele punten. Voor het winnende team en de kampkanjer liggen er op de laatste avond mooie prijzen klaar. Na deze uitleg worden de tassen doorzocht op verboden middelen en vinden de kinderen allemaal hun weg naar de slaapzalen. In de middag spelen de kinderen op routine het enige traditionele potje voetbal van de week. Het talent liet zich gelden en de eerste punten van de week zijn verdiend. Dit gaf de leiding wat lucht om alles uit te pakken en te analyseren wat we allemaal vergeten waren. Mijn boodschappenlijst voor het ritje naar Bergeijk bestond uit slagroom, een hdmi-kabel, nasikruiden, de bestelling bij de bakker en vuilniszakken. Gelukkig ging Woody zelf zijn toilettas ophalen, dat scheelde nog een ritje naar de Etos.

Aan het einde van de middag hadden de kids tijd voor zichzelf en zagen velen het raadsel van Len hangen in de eetzaal. Ik zal het bijvoegen, zodat jullie ook wat te puzzelen hebben tijdens deze eenzame dagen. Kay liet zich tijdens al dit gepuzzel gelden in de keuken en met de verkeerde ingrediënten heeft hij als chef-kok toch een goede nasi op tafel gekregen. De jeugd kon dus met een volle maag richting het avondspel. Dit spel bestond twee onderdelen. Eerst speelden we kickbal uit de C-categorie, zoals Kay dat zo mooi zei. Dit hield in dat elk team een bal, een frisbee, een tennisbal en een rugbybal tegelijkertijd het veld in moest slaan. Daarna moesten ze al handenvasthoudend langs vierhonken rennen, waarbij op de laatste honk punten de punten werden uitgedeeld. Hier wil ik graag een keer een uitschieter in positieve zin benoemen. Gquan was de enige die eens goed naar de veldverdeling keek en slim genoeg was om te bedenken dat je de bal vooral moet spelen waar de mensen niet staan. Dit leverde hem een homerun op. Verder zat er verbazingwekkend weinig tactiek bij en werd er strategischer gekeken naar het kledingslingerspel. Verschillende groepjes hadden snel 10 hesjes gestolen en aangedaan. Deze hesjes werden vervolgens samen met alles wat de kinderen aanhadden en konden vinden in een lange slinger gelegd, waarna ze ook zelf nog in een rijtje gingen liggen. Uiteindelijk won het team dat ook nog de kleren van Tjakko wist los te weken.

En toen… “Do you wanna play a game?” Chucky werd aangezet voor de oudste jeugd, terwijl de kleintjes in het beginnende donker een rondje door het spookbos gingen. Dit ging niet iedereen goed af, maar sommigen waren net wat stoerder en wisten het goed te verbergen. De oudste jeugd kreeg in het volle donker de volledige versie van de spooktocht. Linke Sjefke en Lijpe Leo schenen door het bos te spoken onder leiding van twee nonnen. Het gegil van de meiden was in de wijde omgeving te horen en de dames vonden het ook best eng. Als klap op de vuurpijl had Kay de bus in het bos geparkeerd. De achterdeuren van de bus stonden open en in de bus stond een foto van Lijpe Leo met een kaarsje ernaast. “Had Lijpe Leo zich niet doodgereden?” fluisterden de oudsten tegen elkaar. Toen ze een kijkje gingen nemen wisten ze niet dat Kay op het dak van de bus was gaan liggen en net toen ze goed zicht hadden op het portret in de bus joeg Kay ze de stuipen op het lijf.

Na deze enerverende spooktocht en het kampvuur debacle zocht iedereen een plekje op in het kamphuis. Voor enkelen was dit al hun bed, maar voor Dinand bijvoorbeeld betekende dit een plekje aan de roulettetafel. Toch mooi om te zien hoe dit fenomeen elk jaar de kinderen weer weet te vermaken en nog mooier hoe de combinatie van inzetten op zowel rood als op zwart voor velen een goed idee is. Ook Dinand heeft zo nog een uurtje gespeeld, zonder dat hij veel chips verloor. Slim toch?! Veel andere kinderen probeerden Chucky te vergeten tijdens een potje weerwolven en langzaam verdween iedereen naar de kamer. Ik ook. Dit was gelukkig ruim voordat Tjakko samen met zijn kettingzaag naar bed kwam. Het nachtje was alleen wel erg kort. Om kwart voor zeven was Woody zo blij dat hij met zijn eigen tandenborstel een moment voor zichzelf kon nemen dat hij tijdens het enthousiaste opstaan het plafond wegkopte. Hiervan werd iedereen wakker. Echter toen iedereen zijn ogen weer slot en van binnen gnerkte om het gescheld van Woody, had ik een sterk gevoel dat ik iets vergeten was. Natuurlijk! Het stukje… Er zitten 128 ouders op me te wachten. Dus dan maar uit bed om zeven uur, de laatste kinderen naar bed schoppen en in het gezelschap van een opkomend zonnetje, een lekker bakkie koffie en een medium enthousiaste Woody jullie op de hoogte stellen!
We spreken elkaar morgen weer. Hopelijk staat de leiding er dan beter op. Maar geen zorgen: de kinderen lijken niks door te hebben!

Groetjes,

Robin