Verslag dag 3 voetbalkamp HVC’10

Aan alle trouwe volgers van het voetbalkamp,

Hoe noem je een wc op een berg?

Gister begon de dag op het gemakkie in de zon. Nadat iedereen de eerste ideeën voor de bonte avond op papier had gezet, was het tijd om naar het meer te lopen. We gingen naar de Rooije plas, een meertje om de hoek, dat voor ons een perfect strandje had om neer te strijken. De leiding speelde een lekker potje RATTEN. Kay was net gestopt met huilen, maar nadat hij wederom verloor ging de kraan opnieuw open. Ontroostbaar die gozer. Terwijl de leiding elkaar probeerde te naaien tijdens een potje hooghouden, keuvelden de kinderen heerlijk in de zon in het water. Dat was ons iets te vredig, dus tijd voor een spel. Terwijl de heerlijke muziek van Rene le Blanc over het strand galmde, speelden de teams een wedstrijdje kickbal. Rondom het meer waren verschillende honken gemaakt. In het water stonden drie teams opgesteld die de bal zo snel mogelijk moesten branden. Als je niet op tijd bij je honk stond was je af en als je honk vier haalde had je een punt. De grootste fan van dit spel was Linda Plooij. Al jaren is zij de meest fanatieke speler van iedereen. Dit jaar was het helaas snel afgelopen. Honk 1 bleek net vijf meter te ver te staan. Jammer, af!

Na al dit vertier in het water, werden de kinderen getrakteerd op een ijsje. Iedereen mocht een waterijsje uitzoeken. De paniek in de ogen van het meisje achter de bar was goud waard. Terwijl iedereen genoot van zijn of haar ijsje, besloot Britt om een pasta pesto te halen. “Je kan maar trek hebben”, zullen jullie denken. Maar ze had heel veel trek. Honger zelfs. Britt had zoveel honger dat ze was vergeten dat ze allergisch was voor pijnboompitten. De leiding kreeg gelijk een deja-vu naar het moment met Tom van Anraad. Gelukkig kwam Britt er snel genoeg achter en bleef het bij een beetje jeuk en veel schrik. Wederom een mooie gooi naar de Steven Berghius prijs.

Terug van het meer had onze kok Mark een makkie. Dennis van Dop was zojuist gearriveerd om een heerlijke BBQ te verzorgen. Terwijl Dennis de kolen aan het opstoken was, waren Kay en ik op pad om een goede wijk te zoeken voor Vossenjacht en om boodschappen te doen. In de jumbo hebben we een ware voetbalkamptraditie voortgezet: een kaartje ophangen op het advertentieboord. Kay en ik besloten dat het snurkmasker van Mark (de zaag) gratis is op te halen wegens niet meer in gebruik. Inmiddels krijgt Mark elke tien minuten een belletje van een geïnteresseerde oververmoeide vrouw uit Gemert. Toen Kay en ik de parkeerplaats afreden en heel toevallig Miss Gemert uit haar auto zagen stappen, waren we zo afgeleid dat we een bijna aanrijding veroorzaakten. Gelukkig liep dit ook met slechts veel schrik af.

Terug op het kamphuis is er heerlijk gegeten. Na het eten was het tijd voor het loterijspel voor de jongere jeugd. De kampoudsten mochten zich op gaan maken voor Club Cinderella. Daar kan ik jullie helaas niet veel over vertellen, want je weet wat ze zeggen: “What happens in Elsendorp, stays in Elsendorp!” Wel weet ik dat de jongste jeugd zes leuke spelletjes heeft gespeeld verdeeld over het terrein. Met deze spelletjes konden lootjes verdiend worden voor de loterij aan het eind. Onze altijd vrolijke Jay ging er gelijk met de eerste beste prijs vandoor. Geluksvogel en oud kampkanjer Kyan van Oosten won de eerste prijs. Hij krijgt na het kamp een levensgroot FIFA-kaartje van zichzelf opgestuurd.

Tijdens de loterij stookte Tjakko het vuurtje op. Ik besloot om hier gelijk de uitslagen van het spel in te gooien. Niet erg handig als je verder nergens de standen hebt opgeschreven. Gelukkig hebben de kinderen het leuk gehad, zeggen we dan maar. Zou ik dan voor het tweede jaar op rij zelf met de kampbummer van de week prijs naar huis gaan?

Terwijl sommigen nog aan het genieten waren van de Marshmallows of de kaas-jalapeño worstjes van Doppie, taaiden de eerste alweer af naar bed. De leiding heeft een makkie dit jaar ‘s-nachts. We hebben de grootste boefjes in Hoek van Holland achter gelaten, zo lijkt het wel. Of zitten we zelf te veel te ouwehoeren aan het vuur en gebeurt er binnen onder onze neus genoeg waar wij niet van weten? Wie zal het weten? Vanavond komt de rechter en misschien neemt hij of zij nog mooie zaken mee.

Het antwoord van het raadsel is: een hogedrukgebied. Ja, ja ik weet dat ze langzaam slechter worden. Lotte is niet meer zo scherp als op maandag… Wij allemaal niet eigenlijk. Maar we genieten van de laatste dag hier. Tot morgen!

Groetjes Robin