Verslag dag 1 voetbalkamp

Beste thuisblijvers,

Voordat jullie beginnen met lezen is het belangrijk om even bij jezelf na te gaan of je wel “avi-uit” bent. Zoals onze chef-kok Thom vanmiddag aan Kjeld duidelijk maakte, kan dit namelijk nog wel eens een tikkie schelen als je iets wilt lezen. Mocht u deze test doorstaan, dan wens ik u veel plezier bij het lezen van het verslag van de eerste dag van het HVC’10 jeugdkamp 2020.

Vanochtend in alle vroegte verzamelden alle kinderen, leiding, ouders, broertjes en zusjes en vakantieliefdes op de parkeerplaats van de voetbal. Het stemde ons als leiding zeer goed om te zien dat er zo veel nieuwe gezichten waren. Heerlijk om te zien hoe gespannen die koppies bij hun voetbalkampontgroening staan. Eenmaal in de bus, nadat de eerste snoepzak al naar binnen was gewerkt, ontspanden alle jonkies met de minuut. Nadat alle ouders waren uitgezwaaid en de bus al lang en breed op de A20 reed, kwamen de eerste appjes al in de groepsapp van de leiding: “Jongens, hebben we hesjes?” Len van Ooijen: “hesjes?” “Ja, die dingen die je aan doet met voetballen?” Len: “OOOHH” Len: “Nee”. Tien minuten later: “Hebben we muziek boksen?” “Nee”. Aangekomen op locatie vroeg Len: “Heeft iemand de kebab ingepakt?” Wij: “Nee Len dat zou jij toch doen?”

Nou goed, U begrijpt dat het vanochtend nogal een beetje chaotisch was verlopen. Lag het aan corona? Missen we Marlo? Heeft Len te veel verantwoordelijkheid? Niemand die het weet. In ieder geval waren wij niet de enige warhoofden deze ochtend. Daan Klijmij heeft een half uur naar een zwarte tas zonder kussen gezocht. Er moest nog een telefoontje aan de busmaatschappij aan te pas komen, want hij zweerde dat ie zwart was. Wat bleek: het was een blauwe tas met kussen. Daan doet een hele vroege gooi naar de “kampbummmer van de week”-award.

Nadat iedereen goed en wel was geïnstalleerd en de regels nog eens goed waren uitgelegd, (Dit jaar geen telefoon vanaf het eerste tot het laatste spel van de dag. Sorry, als jullie kinderen wat minder goed bereikbaar zijn overdag!!), stond het jaarlijkse potje voetbal op de planning. Dit is het enige moment dat de kinderen serieus kunnen laten zien hoe het met de onze jeugdopleiding is gesteld. Het was wederom helaas niet om aan te zien. Laten we de schuld maar geven aan de lockdown van afgelopen half jaar. Bij thuiskomst is er in ieder geval nog een hoop werk aan de winkel.

Na het voetballen mocht onze chef Thom laten zien wat die waard was. Na het macaroni-debacle van twee jaar geleden, was de keuken van Willyhoeve opnieuw de plek waar Thom zich mocht bewijzen. De kinderen kregen allemaal een heerlijke bak tomatensoep (met soepgroente!!!) en een tosti. Ook stonden er heerlijke tomaten en komkommers aangeboden door Arie Voskamp. Thom kwam met hulp van assistent Koen, Tjakko en Robin goed door de test heen. Mocht de kebab morgen nog op tijd aankomen, dan staat hem de volgende klus te wachten. Eerst zullen we morgenochtend aan hem uitleggen dat er na het koken ook netjes moet worden opgeruimd. Sommige ouders zullen dit jammer vinden om te horen, want schijnbaar leren ze het dus écht nooit….

Na het eten was het tijd voor het avondspel: The floor is lava. De kinderen moest over het veld verdeeld verschillende spelen afronden, maar onderweg naar de verschillende spellen mochten de kinderen het gras niet aanraken. Helaas moeten wij u mededelen dat we kampen met 46 verbrande ledematen. Misschien waren al die verbrande voeten een verklaring voor het slechte hooghouden van de kinderen (zie filmpjes). Bij een spel moesten de groepjes samen een bal hooghouden totdat iedereen hem geraakt had. Dit duurde per groepje ongeveer een kwartier. Zo kun je toch geen indruk maken op het strand?? Ik draag alle ouders op om te zorgen dat iedereen eens een uurtje per dag in de achtertuin gaat oefenen. Volgend jaar verwachten we progressie!

Na het avondspel was het tijd voor een heerlijk kampvuurtje. Toen we er vanochtend achter kwamen dat naast de kebab ook de snackies waren vergeten, zijn er vanmiddag snel nog wat noodvoorraden gekocht. Iedereen werd dus getrakteerd op een heerlijke marshmallow en een bittergarnituurtje. Hiermee kwam deze eerste dag langzaam ten einde. Terwijl ik dit zit te typen is er nog een klein groepje meiden en de leiders Len en Koen van de nachtshift gezellig aan het kaarten, terwijl het in het kamphuis al redelijk rustig klinkt.

Geniet van de foto’s en we spreken elkaar morgen!

Robin