Verslag dag 1 voetbalkamp HVC’10

Aan alle trouwe volgers van het voetbalkamp,

De maker verkoopt het, de koper gebruikt het nooit, en de gebruiker zal nooit weten dat ie het gebruikt. Ra ra, wat is het?

Vanochtend in alle vroegte vertrokken bijna zestig meiden en jongens richting groepsaccommodatie De Kastanjes in Elsendorp. Na het fiasco van vorig jaar, waarbij de leiding zo ongeveer de helft van de spullen vergeten was, waren we dit jaar iets scherper. Len heeft de hesjes ingepakt en Koen heeft alles op het juiste adres laten bezorgen. Vlak voor vertrek hadden we gelukkig ook nog hulp van een alerte vader die scherp de laatste twee blikken knakworst opmerkte. Het inpakken ging nog nooit zo snel omdat alles zo de paardenaanhanger ingeschoven kon worden. Na deze vliegende start was het twee uur rijden richting het mooie Brabant. Onderweg konden Len en Kjeld kennis maken met de nieuwe kampgangers en bijpraten met de bekende gezichten.

Bij aankomst bewees een van de nieuwe gezichten (ik weet helaas niet meer wie) gelijk zijn kracht, door in de keuken te vragen of dit nou de keuken was. Ik antwoordde dat ik dacht dat we in de badkamer waren. Op dat moment stapte onze stagiair Mark gelijk naar voren om aan te geven dat dit wel degelijk de keuken was en dat het zijn domein betrof. Hij heeft zowel mij als zijn zoon doen beloven dit feit niet te doen uitlekken. Thuis houdt hij namelijk vol alleen te weten hoe de magnetron aan moet.

Toen na dit moment van genialiteit en alle spullen uit de bus waren gehaald, deed Kay zijn openingspraatje. De nieuwe kampgangers werden ingelicht over het reilen en zeilen op ons kamp. Voor de ouders van deze kampkanjers in spé: op kamp zit iedereen in een team bestaande uit kinderen van elke leeftijdsgroep. Samen met je groepje speel je heel de week spelletjes waarbij je punten kunt verdienen. Het team met de meeste punten wint op donderdagavond de prijs. De kampkanjer is dan uiteindelijk weer degene die individueel de meeste punten heeft verdiend. Vorig jaar was dat onze kampoudste Nika.

Ook werden tijdens het praatje van Kay de andere kampleiders gevraagd om zichzelf voor te stellen. Kay vroeg ons te benoemen wat we vooral wilden bijdragen tijdens dit kamp. Dit voorstelrondje kunnen we kort samenvatten, want de meesten kwamen niet verder dan: niks, ik kom voor de gezelligheid. Je kunt veel zeggen van de leiding, maar ze voegen wel daad bij het woord.

Na de verdeling van de kinderen over de kamers en een eerste verkenning van ons fijne kamphuis en prachtige terrein, was het tijd voor het traditionele potje voetbal. Tijdens dit fanatieke onderonsje, waarbij de eerste, maar niet de minste, punten verdeeld werden, zijn Kay, Mark en ik op pad gegaan om de speurtocht uit te zetten. Nu weten jullie alvast wat de kinderen nog niet weten, maar morgen kunnen jullie schatjes de wandelschoenen wel uit de tassen halen. Het lijkt ons wel lekker rustig als er een paar groepjes verdwalen. (Grapje natuurlijk!!!) Hierover in het verslag van morgen meer!

Aan het einde van de middag sloeg te paniek dan toch toe onder de leiding. Hadden we niet te weinig spullen voor macaroni meegenomen? Echter het brein achter onze boodschappen, bestaande uit familie van Ooijen (dank daarvoor Peet), bleek het subliem te hebben ingeschat. Op wat kleine zeurpietjes na, die niet van die groene dingen als groente in hun eten hielden, at netjes iedereen zijn of haar bord leeg.

Al snel was het tijd voor het tweede spel van de dag. Ons grote grasveld werd in vieren verdeeld, zodat er op vier velden, vier verschillende spellen gespeeld konden worden, bestaande uit: sponzentrefbal, schattenroof, Hollandse leeuwen en ballen-in-je-hok. Ik heb vernomen dat Nika hier wat punten betreft wederom een grote slag heeft geslagen. Dat belooft nog veel spanning, frustratie en gevloek voor deze week!

Terwijl ik dit schrijf zit de oudere jeugd nog rustig te kaarten, terwijl de jonkies na het kampvuur door Ome Tjakko naar bed zijn geschopt. Hopen dat Koen en Len dit straks ook zo goed lukt met de ouderen garde. Lotte komt net terug van surfkamp en is zoooo gesloopt, dus die moet echt even wat uurtjes maken vannacht. Ik hoop stiekem dat ze morgen wat minder scherp is dan vandaag, want de raadsels die onze Lotte er net uitgooide bij het kampvuur waren niet mild. Ik heb reeds menig hersenen horen kraken en mensen gefrustreerd zien weglopen. Dit wil ik natuurlijk de thuisblijvers niet onthouden, anders kakken jullie ook zo in zonder de drukte van de kinderen. Weten jullie het antwoord al van bovenstaand raadsel?

Ik wens jullie morgenochtend veel leesplezier!

Groetjes,
Robin

Antwoord: een doodskist

Jij snapt dat hè, maat?