Subliem HVC’10 wint met 9 man van SVC’08

Wie afgaat op de karakteristieken en ziet dat een wedstrijd maar liefst 2 rode en 5 gele kaarten heeft opgeleverd, zal ongetwijfeld denken dat er sprake is geweest van een bikkelharde wedstrijd. Niets is echter minder waar: HVC’10 – SVC’08 was een zeer sportieve en tevens bijzonder aantrekkelijke wedstrijd.

Door: Dirk Vermeulen
Foto’s: Danny Ploegaert

De arbitrage was deze middag in handen van de jonge Martin de Witte, die al een prima staat van dienst heeft opgebouwd. De Witte is qua manier van fluiten een fan van Bas Nijhuis, hetgeen in de eerste fase van de wedstrijd zou blijken. Aanvankelijk liet hij veel doorgaan en beide partijen konden er prima mee leven, het hield de vaart lekker in de wedstrijd.

Onbegrijpelijk was dat er plotseling een periode aanbrak waarin juist voor ieder wissewasje werd gefloten en zelfs met (gele) kaarten werd gewapperd. Dit nogal wisselende optreden van de leidsman kenmerkte ook een deel van de tweede helft, met als apotheose twee rode kaarten aan Hoekse zijde, voor Badr Ben Mohammed en Jorno Reurink. Beide spelers hadden een onfatsoenlijk woord gebruikt. In het geval van Ben Mohammed was dat in een dolletje met SVC-keeper Joey Vos (zo beaamde de goalie ook na afloop) en Reurink mopperde in zichzelf na een onterecht vlagsignaal. Het ‘K…woord’ was echter geenszins gebruikt.

Rood was dan ook zeker overdreven. Als er dan al kaarten hadden moeten worden gegeven, had met geel kunnen worden volstaan. Als alle scheidsrechters de normen die De Witte deze middag hanteerde op het gebied van taalgebruik gaan overnemen, zal de KNVB een flink aantal functionarissen in dienst moeten nemen om de dan optredende stroom rode kaarten in het amateurvoetbal administratief te kunnen verwerken.

HVC ging na afloop dan ook met gemengde gevoelens richting de kleedkamer. Enerzijds kon men terugkijken op misschien wel de beste wedstrijd van het seizoen, anderzijds was er het besef dat HVC de volgende wedstrijd zonder Glenn Boon, Badr Ben Mohammed en Jorno Reurink zal moeten aantreden…

Trainer Piet Boon (die na lang blessureleed eindelijk een beroep kon doen op Dylan Bogaards) koos deze middag voor een 3-4-3-formatie en dat pakte prima uit. Al na 10 minuten spelen zorgde Rick Voskamp voor de openingstreffer. Dat was meteen een juweeltje. Vanuit de middencirkel wist Voskamp de bal schitterend over de na een mislukte uittrap wat ver van zijn goal staande SVC-doelman heen te werken.

Jeffrey Frijters, coach van SVC, gaf na de wedstrijd aan dat zijn ploeg zich beter thuis voelt op kunstgras en moeite had met het wat hobbelige veld. Gezien de stand op de ranglijst is het inderdaad aannemelijk dat zijn ploeg meer in haar mars heeft. Laten we echter niet uit het oog verliezen dat HVC in zeer goede doen was en de veel scorende SVC-aanval goed in de tang hield.

Vrij kort na de openingstreffer profiteerde Mitchell Bouwhuis handig van de ruimte die hem werd geboden. Met een knap schot zorgde hij er voor dat de bal opnieuw in het net lag: 2-0. Hierna ontstonden wat kansjes voor SVC, maar binnen het half uur was ook de 3-0 een feit. Glenn Boon schoot een vrije trap loepzuiver in de linkerhoek. De wedstrijd leek al te zijn gespeeld. Ben Mohammed scoorde voor rust ook nog de 4-0, maar De Witte honoreerde het onterechte vlagsignaal van de SVC-assistent. Vlak erna brak Ben Mohammed nog een keer door, hij had vrije doorgang richting doel, maar werd wederom onterecht afgevlagd.

Na de thee zette HVC het goede spel voort en legde het accent iets meer op de verdediging. Er leek geen vuiltje meer aan de lucht, tot de periode dat de referee zijn hoofdrol opnieuw zou gaan opeisen. Met twee rode kaarten en een onterecht afgekeurde goal leek HVC al genoeg benadeeld, maar de verbazing was alom groot toen de bal om onduidelijke redenen op de stip ging en SVC zo in de gelegenheid werd gesteld de 3-1 aan te tekenen. Achteraf ging het verhaal dat Clay Hoekstra binnen de 16 was aangetikt, maar deze lezing kon de twijfels geenszins wegnemen.

De spanning was daarmee wel volledig terug in de wedstrijd. HVC liet zich echter door de serie tegenslagen niet van de wijs brengen. Integendeel, het haalde het beste in de ploeg naar boven. Boon bracht Rico Sterrenberg en Leroy Smits (die zijn rentree maakte na een lange blessure) voor de moegestreden Kirill Slutskyy en Voskamp. Er werd, zonder één enkele overtreding (!), gevochten voor iedere meter grond en ook doelman Vincent Madern kreeg weer de gelegenheid zijn klasse te tonen.

SVC, dat vrijwel de gehele wedstrijd de lange bal hanteerde en niet in staat bleek de door de numerieke meerderheid aan de zijkant vrijstaande spelers aan te spelen, kwam niet meer tot scoren. Het bleef, terecht, 3-1.

Trainer Piet Boon had na afloop veel waardering voor zijn ploeg. Niet alleen voor het goede voetbal, maar ook voor de wijze waarop zijn ploeg met twee man minder zonder overtredingen had stand kunnen houden. Van kritiek richting de arbiter wilde hij echter niet weten. ,,De man had vooraf gewaarschuwd dat hij ruw taalgebruik niet zou tolereren, en dan houd je daar rekening mee” aldus Boon.

Aanstaande zaterdag start de derde en laatste periode. HVC’10 treedt dan aan De Rondgang aan tegen CVV Berkel.