Soms zit het mee, soms zit het tegen

Zaterdag 26 oktober, verslag VDL JO13-1 – HVC’10 JO13-1

Soms zit het mee, soms zit het tegen. Het is een gezegde dat zaterdag letterlijk en figuurlijk van toepassing was op JO13-1. De talenten van de trainers Ruben en Marlon moesten het in Maassluis opnemen tegen VDL JO13-1, de ongeslagen koploper in de poule. Het werd een wedstrijd met twee gezichten.

De wind had grote invloed op het duel dat werd gespeeld op het hoofdveld van het fraaie complex van VDL, waar Robin van Persie een graag geziene gast is. Als partner van de club uit 010 ademt alles bij VDL een voorliefde uit voor de huidige nummer 11 van de eredivisie. Het verklaart misschien waarom de één zich er wat beter thuis voelde dan de ander… 😉 Nou goed, voor ik me op glas ijs ga begeven, terug naar de wedstrijd en naar die wind. Er stond zaterdagochtend dus een straffe oostenwind, die recht over het veld joeg. Het was een helft vóór de wind en een helft tégen wind voetballen.

De eerste helft had onze JO13-1, voor het eerst gestoken in het prachtig nieuwe zwart-blauwe tenue, de wind in de rug. Het zal niet alleen met de weersomstandigheden te maken hebben gehad, maar feit is dat het de eerste helft eenrichtingsverkeer was richting het doel van VDL. Er werd lekker gebikkeld en gevoetbald, maar de boys verzuimden om de krachtsverhoudingen ook tot uitdrukking te brengen op het scorebord. Glenn knalde een keer vol op de lat, een schot van Joost vloog rakelings langs het doel, Daan raakte het zijnet en Lucas stuitte na een lange rush op de uitstekende keeper van de thuisclub.

Waar het bij rust 2-0 of misschien zelfs wel meer voor HVC’10 had moeten staan, was de stand nu nog steeds in evenwicht (0-0). In de tweede helft zag het spelbeeld er heel anders uit. Vanaf de eerste minuut lag het initiatief nu bij VDL, dat ineens de meeste duels won en zodoende steeds gevaarlijk opdook voor het doel van Micka. De thuisclub maakte de kansen wél koelbloedig af. Na de 1-0 volgde ook al snel de 2-0, met een knappe kopbal uit een hoekschop. Met de wind vol tegen probeerden de jongens zich nog wel terug te knokken, maar er werd te slordig gespeeld om nog echt gevaarlijk te worden. Jammer, zeker na zo’n veelbelovende eerste helft.

Met gezichten die op onweer stonden, beenden ze na het laatste fluitsignaal naar de kleedkamer. Het zal daar wel even flink gedonderd hebben. Gelukkig zorgden de uitgedeelde plaatjesalbums van Albert Heijn al snel weer voor de nodige lachende gezichten. Komende zaterdag spelen we thuis tegen Sportclub Monster, dat achter VDL op de tweede plaats staat. Weer een mooie uitdaging dus voor Micka en de mannen. Net zo voetballen als in de eerste helft, dan komt het goed. Ongeacht hoe de wind staat 😉