Michael van den Bos: voetbal vormt je sociale leven

Remco Koornhof schreef deze week een prachtige ode aan Michael van den Bos. Nu komt de afscheidnemende aanvoerder van HVC’10 zelf aan het woord. Een interview over zijn passie voor voetbal, vriendschappen voor het leven én tips voor de jeugd van HVC’10. Neem dus even de tijd om dit verhaal te lezen, jeugdleden en hun ouders!

Door: Jaco Kaijen
Foto’s: Ron van Oosten

Een icoon van HVC’10 zwaait zaterdag af op veld 1 van De Rondgang. Hij ging als 5-jarige voetballen in het rood-zwart van Hoekse Boys, debuteerde als puber al in de hoofdmacht en speelt tegen Westlandia na vijftien jaar zijn laatste thuiswedstrijd in het 1e van HVC’10. Michael van den Bos, kind van de club en boegbeeld van een succesvolle generatie, stapt om 14.30 uur nog één keer als aanvoerder van HVC’10 1 het hoofdveld op.

Vrienden voor het leven
Vanaf de picknicktafel op het terras van de kantine kijkt hij uit over de kunstgrasvelden. Voor hem, op veld 2, trainen de talenten van de JO12-1. Jongens die over een jaar of tien misschien ook wel in het eerste spelen. Wat moeten ze doen om, net als Michael, Badr, Mitchell, Kay, Dave, Jorn, Len en al die andere Hoekse jeugdexponenten in de selectie, uiteindelijk in het vlaggenschip te komen?

,,Natuurlijk goed kunnen voetballen. Maar het begint met het creëren van een goed sfeertje onderling. Na je eigen wedstrijd blijven hangen op de club, leuke dingen doen met elkaar. Voetbal vormt je sociale leven. Hier creëer je vrienden voor het leven. Ik liep hier vroeger al de hele zaterdag rond. Dan leer je iedereen bij naam en gezicht kennen.’’

Hij had als kind naar eigen zeggen ,,weinig keus’’ wat betreft sporten. Bij de Van den Bossen draait het al decennialang maar om één sport. ,,Het was ‘voetbal, voetbal, voetbal’ in onze familie’’, zegt de middelste zoon van John (Mister Hoekse Boys) en Ellie. En dus ging Michael, in navolging van broer Jeffrey en later ook broertje Kay, natuurlijk op voetbal.

,,Eerst zelf voetballen en daarna kijken bij mijn broer en bij mijn vader. De hele zaterdag bracht ik op de voetbal door, tot het donker werd.’’ Op zondag en doordeweeks, na school, ging hij met vrienden meestal ook voetballen in de kooi naast De Hoekstee. ,,En als je het dan ook nog leuk vindt om naar profvoetbal te kijken, zoals ik, dan ben je dus heel veel met voetbal bezig.’’

Liefhebber van mooi voetbal
Een echte liefhebber, die nog altijd regelmatig op YouTube filmpjes opzoekt van het ‘tiki-taka’ van FC Barcelona uit de jaren van Lionel Messi. ,,Dat combinatievoetbal, het uitspelen van tegenstanders, dat vind ik het mooiste. Als ik op de training met iemand een dubbele één-twee maak, dan is mijn training al geslaagd. Natuurlijk heb ik een hekel aan verliezen. Maar mooi combinatievoetbal spelen, met aanvallen van achteruit en de bal één keer raken, daar geniet ik het meeste van.’’

In zijn eerste voetbaljaren moest de tengere Michael het hebben van techniek en inzicht om overeind te blijven tegen vaak grotere tegenstanders. ,,Als je kleiner bent, ontwikkel je juist andere vaardigheden.’’ Dat gebeurde ook op straat, waar hij dagelijks met zijn vrienden voetbalde. Soms deden ook spelers uit het 1e van de toenmalige Hoekse Boys mee, zoals Joël Borgia en Wouter Lock.

,Ik keek toen wel een beetje op tegen dat soort gasten, die lekker konden pielen met een bal. Maar echt een idool, nee dat had ik niet.’’ Al op 16-jarige leeftijd debuteerde Michael in de rood-zwarte hoofdmacht. De rest is bekend. Trainer John Kraan senior haalde hem naar ‘s-Gravenzande, waar de tiener zich een paar niveautjes hoger bij de toenmalige SV snel ontwikkelde. In 2010, het jaar van de fusie tussen Hoekse Boys en VV Hoek van Holland, keerde hij terug naar De Rondgang om voor HVC’10 te gaan voetballen.

Op zoek naar nieuwe passie
Nu, vijftien jaar, ruim 250 wedstrijden en twee kampioenschappen verder, stopt hij als selectiespeler. Na kruisbandblessures aan beide knieën hebben die gewrichten rust nodig. ,,Ik denk dat ik het juiste moment heb gekozen om te stoppen. Het moet niet lachwekkend worden, dat ik alles op techniek moet gaan doen.’’ Stoppen met selectievoetbal betekent ook meer tijd voor ‘thuis’, voor zijn vrouw en twee dochters.

,,Thuis draaide altijd alles om voetbal. Vakanties en weekendjes weg konden alleen als er geen wedstrijden op het programma stonden. Ik wil kijken wat er nog meer in de wereld is naast voetbal. Nee, ik ga geen marathons lopen of een HYROX doen. Golf vind ik al langer leuk en ook padel lijkt me wel wat om op te pakken. Gewoon eens iets anders doen, kijken of ik daar een nieuw soort passie van kan maken.’’

En trainer worden, iets waar Michael met zijn tactisch inzicht, intelligentie en persoonlijkheid geknipt voor lijkt? ,,Misschien in de toekomst. Maar als ik zie hoeveel tijd John en Jeroen eraan kwijt zijn… Er komt tegenwoordig zoveel kijken bij het trainerschap.’’

Eerst vanmiddag nog een keer knallen op het hoofdveld van De Rondgang. De laatste wedstrijd van Michael van den Bos in HVC’10 1. Nog één keer genieten. Namens de hele vereniging: bedankt voor alles, Michael!!