Leroy’s back!

Hij is weer terug. Ruim 10 maanden nadat hij zijn laatste wedstrijd in het 1e elftal van HVC’10 had gespeeld, maakte Leroy Smits zaterdag met het rugnummer 12 zijn rentree. Een hernia had de 32-jarige Hoekenees sinds december vorig jaar aan de kant gehouden. Als invaller tegen Te Werve hielp Smits de hoofdmacht van trainer Piet Boon aan de zo gewenste drie punten (3-2).

,,Ik had 10 maanden niet gevoetbald en eerlijk gezegd dacht ik ook een tijdje dat dat niet meer zou gaan lukken. Ik ben qua niveau nog niet waar ik wil zijn, maar ik ben wel heel blij dat ik weer op het veld sta”, aldus Smits.

In december vorig jaar moest hij zich in de uitwedstrijd tegen RCL al na een kwartier laten vervangen. De pijn in zijn rug was te heftig. Een hernia-operatie bleek onvermijdelijk toen de pijn in de zomer nog steeds niet was verdwenen. ,,Je kan wel blijven hopen dat het goed komt, maar de meeste mensen zijn na 2 à 3 maanden wel van die rugpijn af. Ik heb daarom toch gekozen voor een operatie. Dankzij de hulp van Kay van den Bos en Sjaak Brunt heb ik binnen 12 weken volledig herstel kunnen bewerkstelligen. Ik heb er nu nauwelijks last meer van.”

Smits, al tien jaar een bepalend gezicht in het eerste van HVC’10, maakte ruim een week geleden zijn rentree in de thuiswedstrijd van het 2e tegen Die Haghe. ,,Vreselijk”, zo omschrijft hij zijn eigen optreden. Zoals afgesproken deed hij alleen de eerste 45 minuten mee. Dinsdag voetbalde hij een uur tussen de ‘jonkies’ in Onder 23. ,,Dat ging voetballend al een beetje beter.” Zaterdag volgde zijn ‘echte’ rentree, direct na rust als invaller tegen Te Werve. ,,Na drie wedstrijden op rij zonder overwinning merkte je dat er weinig vertrouwen was in het team. We kwamen gelijk na rust ook nog eens met 2-0 achter te staan. Het was zaak rustig te blijven, zorgen dat de bal in een lekker tempo rond ging. We hebben ze zo langzaam kapot gespeeld. Iedereen werkte hard. Lekker dat we zo toch die punten konden pakken.”

Met een assist bij de aansluitingstreffer van Rico Sterrenberg en met de van hem kenmerkende rust aan de bal, was Smits direct weer belangrijk. ,,Het ging redelijk goed, maar ik ben nog niet waar ik wil zijn. Daar moet je ook wedstrijden voor spelen. Ik train nu weer 2,5 week vol met de groep mee. We hebben nog acht wedstrijden tot aan de winterstop, dan hoop ik weer helemaal de oude te zijn. Vijf, zes jaar geleden dacht ik: ik ga maximaal tot m’n 30e voetballen, dan zal het gezien m’n enkels wel ophouden. Gek genoeg heb ik daar nu niet zoveel last meer van, ook door veel krachttraining te doen. Nu denk ik: als het zo blijft, en m’n rug werkt mee, dan kan ik nog wel een paar jaar door.”

Het zal de Hoekse voetballiefhebbers als muziek in de oren klinken. Goed dat weer terug bent, Leroy!