JO9-3 wint weer met overmacht in Den Haag

Na de mooie overwinning vorige week tegen Quick moest JO9-3 zaterdag weer vroeg naar Den Haag. Gelukkig zijn we altijd op tijd, dankzij de moeders. We waren er zelfs veel eerder dan de tegenstander van HMSH JO9-2. Die hadden om 9.20 uur maar vier spelers, maar vlak voor het begon hadden ze er gelukkig ineens acht. Sommigen telden wat centimeters en kilo’s meer dan de Hoekse spelertjes. Maar die zijn niet bang tegenwoordig. Bovendien hebben ze nu vijf van de zes wedstrijden gewonnen, da’s knap en goed voor het zelfvertrouwen.

Door: (de jarige opa) Cees van der Pol

In de wedstrijd zelf moest het allemaal zonder coach Dennis en zoon Dani gebeuren. Dani heeft op het WK in Maasland zijn pols gebroken. Hij werd natuurlijk wel gemist, hoor. Hopelijk kan hij na de meivakantie weer lekker meedoen. Dan maar in het gips. Er is ook een voordeel, want met zes spelers hoef je niet te wisselen. Vader Rutger nam nu de wedstrijdbespreking voor zijn rekening.

In de eerste helft ging het spel erg gelijk op. Maar de tegenstander was toch wat gevaarlijker en wat wilder. In de goal stond Dinand die met zijn voeten echt een paar doelpunten voorkwam. Ineens was Noah in topvorm. Aan de zijkant maakte hij zich mooi vrij en schoot van zeker 20 meter de bal stijf in de kruising. De keeper schrok zich een hoedje, maar voor hij het wist had Noah hem weer gepasseerd. Toen maakte HMSH daarna toch gelijk, maar vlak voor rust kwam JO9-3 weer op voorsprong door een mooi doelpunt van Levi na een voorzet van Cas. Door een misverstandje achterin werd het vlak voor rust toch 3-3. De tegenstander miste ook nog een strafschop wegens ongelukkig hands door de scheids toegekend.

In de rust brak er ruzie uit bij de tegenstander. De keeper wilde niet meer keepen en zijn vervanger ook niet. Het duurde minutenlang voordat de aanwezige vaders, moeders en opa’s een besluit hadden genomen, maar de speler uit JO12 (?) werd niet geaccepteerd door coach Rutger. Toen ging er maar eentje huilend in het doel staan en die deed het best goed, maar daar trok JO9-3 zich helemaal niets van aan.

Ze gingen ineens voluit spelen. Mats ging weer eens in het doel staan en keepte heel goed. Hij liet duikend namelijk geen doelpunt meer toe en zijn uittrappen zijn altijd heel ver. Lotte stond haar vrouwtje in de verdediging en kaapte alle ballen van zelfs grotere jongens weg. Een paar seconden voor tijd had ze bijna een doelpunt gemaakt na een verre uittrap van de keeper. Cas was werkelijk overal, totdat hij een heel pijnlijke trap tegen zijn knie kreeg. Hij beet dapper door de pijn heen en kon de wedstrijd gelukkig afmaken. Hij bleef daarna wel een beetje achter. Dat kon makkelijk, want bijna iedereen in dit team kan een doelpunt maken.

Eerst scoorde Levi nog een keer en daarna liet Dinand zijn snelheid zien door ook twee keer te scoren. Noah schoot voor de lol nog een keer van ver op de onderkant van de lat, maar er was jammer genoeg geen VAR. Toen de sportieve scheidsrechter affloot, was het 3-6, maar Dinand had in zijn droom nog twee extra doelpunten meegeteld. Die bleef tot aan de kantine in Hoek van Holland volhouden dat het 3-8 was geworden. Ook de penaltyserie werd flink gewonnen: Mats stopte drie ballen, de rest ging naast en HVC’10 knalde er weer een paar heel hard in de kruising. Dat werd weer een gezellige terugreis, want met Mats en Lotte in de auto hoor je de nieuwste, maar soms ook de flauwste moppen.