Jeugdkamp, verslag laatste dag

Als ik op mijn vingers fluit, dan schreeuwen jullie PU-KA-LU-LU! Hieronder het laatste verslag!

Beste Snip,

Heb jij ooit gehoord van Pukalulu? Wij ook niet, maar gister bleek dat een inheemse man uit Pukalulu ons de hele week al stiekem in de gaten heeft gehouden. Zo ook tijdens de quiz gisterochtend na het heerlijke wentelteefjesontbijt. Onder het ontbijt heeft Len van Ooijen als quizmaster snel een paar vragen verzonnen. Er zijn twee vragen die ik even nog wil uitlichten hier. Als eerste vroeg Len de groepjes om de leiding van jong naar oud op hun blaadje te schrijven. Tijdens het nakijken bleek dit vooral voor Marlo een pijnlijke vraag te zijn. Hij kwam er achter dat Emiel vaak jonger dan Marlo werd ingeschat. De rest van de dag hebben wij Marlo alleen nog maar verdrietig over het kampterrein zien zwerven. De tweede vraag kwam van Thom Klok. De kinderen vonden hem nogal lastig en nul keer zagen wij het goede antwoord. Daarom wil hem graag ook even aan de ouders voorleggen. Let op, komt-ie: Er komt een beer bij de bakker. Hij zegt: ‘bakker mag ik twee broden?’ Waarop de bakker zegt: ‘ik heb alleen nog maar één witte en één bruine’. De beer antwoord: ‘Dat maakt niet uit, want ik ben toch op de scooter’. Ik zie de goede antwoorden wel op Facebook verschijnen ouders!

Na het ontbijt en quiz kregen de groepjes tijd om hun bonte avond act voor te bereiden en om uit te rusten voor de vossenjacht. ’s Middags werden de kinderen naar de wijk gebracht die als speelveld voor de traditionele vossenjacht zou dienen. Dit jaar zijn er een aantal superfitte stagiaires meegegaan, dus die kinderen konden aan de bak. Zelf ben ik niet meer zo fit, dus het eerste uurtje heb ik lekker liggen zonnen op het dakje van een schuurtje. In de tussen tijd kwam Len na tien minuten al langs rennen met het eerste groepje achter hem aan. Len kon dit groepje afschudden, maar het lukte hem niet om de politie af te schudden. We hadden nog zo tegen hem gezegd dat hij zijn masker niet moest afdoen. Toen hij dit toch deed, schrok een vrouw zo hard, dat ze besloot om de skotoe in te lichten. Na een nachtje in de cel, werd Len vanochtend gelukkig weer heelhuids afgezet bij het kamphuis.

Met vossenjacht werd er door Kyan nog een gooi gedaan naar de prijs voor kampbummer van de week. Hij dacht slim even een stukje af te snijden en door een bosje te lopen. Hij kwam met topsnelheid op dit desbetreffende bosje afgerend en toen hij erdoorheen wilde gaan, was de impact zo hard dat hij meteen met zijn snufferd tegen de grond klapte. Gelukkig kwam hij er zonder kleerscheuren vanaf. In zijn val wist hij zelfs nog een vos te tikken. Slecht nieuws voor Koen, want zoals ’s avonds zou blijken was hij nog steeds leider in het kampbummer-klassement. Uiteindelijk was onze jonge god Mitchell de laatste die zich liet tikken. Na afloop van het spel werden de kinderen afgezet bij het kamphuis.

Van al dat rennen hadden we trek gekregen en gelukkig had Len patat geregeld bij de plaatselijke frituurvogel. Onze vaste frituurvogel, Cleeeoooo, kon niet komen en dus had niemand dit jaar last van heet frituurvet op zijn hadden. Zijn jouw handen inmiddels al uit het verband Colin? De patat smaakte lekker, zeker omdat hij gesponsord was door de Business Club. We waren wel blij dat Menno dit jaar niet meer meeging, want Len had wel verdomd weinig snacks besteld. Peet, geef je hem op zijn kop thuis?

Inmiddels was het donderdagavond en dat betekent: tijd voor de bonte avond. Dit jaar zag de avond er iets anders uit. In plaats van de traditionele acts hadden de groepjes dit jaar de opdracht gekregen om een liedje uit te kiezen en daarop te performen. De ouders hoeven hun kinderen niet naar de Voice of Holland te schoppen, want zingen kunnen ze niet. Des te meer viel er te lachen voor de leiding en te zeiken voor onze nieuwe juryleden Mitchell en Emiel. Het leek Waldorf en Statler wel die twee. Tussen de acts door werd het “ik hou van 25 jaar voetbalkamp” spel gespeeld. Hiermee konden de groepjes de laatste punten verzamelen. Twan van Anraad scoorde echter weinig punten door tijdens de spellingswedstrijd kokosnotengraaier met een C te beginnen.

Tussen de acts door liet onze vriendelijke vriend uit Pukalulu zich eindelijk zien. Hij verdient bij met het spelen van politieagentje. De kampleiding heeft hem ingehuurd om deze week een oogje in het zeil te houden en in te grijpen wanneer hij de nodig achtte. Gisteravond was het dus zo ver. Na een spetterende opkomst en het aanstellen van Jette en Gijs als assistenten, vroeg hij als eerst ons schattige kampkoppel Marlon en Fabienne op het podium. Kleffie en Beffie waren deze week te klef geweest en werden daarom als straf met duct tape aan elkaar vast gemaakt. Aan het einde van de avond mochten ze weer los, maar het schijnt dat Marlon nog steeds onder de plak zit. Als tweede mocht verrassend genoeg onze stagiair Len op het podium komen. Zelfs in Pukalulu had onze rechter nog nooit iemand zo hard horen snurken. Tijd dus voor een kleine knijper op zijn neus. Onze vriendelijke vriend verliet Ermelo weer met het vliegtuig. Kjeld werd meegenomen als arbeider voor terug in Pukalulu. Tot zijn spijt haalde het vliegtuig de reis niet en stortte Kjeld neer in zee. Dit leverde hem een nat shirt op.

De avond werd afgesloten door een geweldige act van onze kampmeiden. Zij speelden het spel Dilemma Donderdag. Dit leverde een aantal bijzondere keuzes op. Koen koos ervoor op in zijn onderbroek rond het kamphuis te rennen, omdat hij geen Feyenoord-liedje wilde zingen. Helaas haalde hij het niet om vanochtend weer op tijd terug te zijn bij de bus. Owen nam een hap sambal omdat hij niet staat was om vijf aardige dingen over zijn zus te vertellen. Kay kreeg een lekker make-uppie van mij en Mitchell staat in zijn onderbroek in zijn insta-verhaal.

De avond ging nog tot diep in de nacht door. Er werd gedanst, gezweet en gelachen. Na een kort nachtje zit ik nu alweer het laatste stukje te typen in de bus. Wat gaat het toch altijd vreselijk snel en wat blijft het toch vreselijk leuk. Ik ben dankbaar dat ik deze taak van je mocht overnemen Snip. Ik hoop ook jullie lezers vermaakt te hebben met mijn stukjes.

Een grote dank voor de jongens en meisjes dit jaar mee waren. Zonder jullie had het een stuk minder leuk geweest. Ook dank voor onze kampleiders!

Tot volgend jaar allemaal!

EN NOG 1 KEER: PU-KA-LU-LU!

Robin out.