Jeugdkamp – verslag dag 3

Dag 3 zit er gewoon al weer op, niet normaal. De tijd vliegt als je het leuk hebt, hier dus niet. Hier kruipt de tijd vooruit, er lijkt geen eind aan te komen. De ellende.

Nee hoor, we hebben het fantastisch. Ik heb niks te klagen en dat zegt een hoop. We hebben een erg fijne groep met topkids, en Finn. Er zijn ( nog ) geen noemenswaardige incidenten gebeurd en dat willen we natuurlijk wel zo houden. Ook vandaag was weer een topdag.

Het begon allemaal op dinsdagnacht. Tegenwoordig draaien we in groepjes nachtdiensten, om te controleren dat niemand zijn kamer meer verlaat en kattenkwaad gaat uithalen. Om 2 uur moet het licht uit en moet iedereen op zijn eigen kamer zijn. Het fijne van dit kamphuis is dat je boven iedere kamerdeur een groen licht hebt, dat gaat branden als het licht in die kamer aan staat. Op die manier kun je gemakkelijk ingrijpen en hoef je niet steeds iedere deur af. Minder onnodige meters, dat klinkt ons als muziek in de oren. Een prima nacht dus.

Ik moet wel opmerken dat ik vreemd stond te kijken toen ik vanochtend de eetzaal in liep. Ik zie een jonge groep sjouwen met een matras en een dekbed. In dit dekbed lag een jongen te slapen. Toen de groep zich omdraaide en mij zag, schrokken ze zich rot. Dat effect heb ik trouwens vaker op mensen als ze mij zien, dus voor mij niks nieuws. De jongens legden uit dat Denny hen de hele nacht heeft geprobeerd wakker te houden en hadden hun excuses al klaar, tot ik tot hun verbazing het advies gaf  om Denny dan maar midden op het veld wakker te laten worden. Het gesjouw ging verder en Denny werd een half uur later wakker op een plek die hij niet voorzien had. Vind ik mooi, goede wraakactie van de jongens.

De rest van de kinderen werd door het gebruik van potten en pannen gewekt, dat is nooit fijn wakker worden. Gelukkig waren Marcel en Menno zich al aan het uitsloven in de keuken, ze hadden wentelteefjes gemaakt. Als er iets lekker is, dan is het wel een boterham met kaas, maar dit ging ook prima naar binnen. Ondertussen waren Peet en zijn zoon Len aangekomen, zij komen twee dagen op bezoek. Peet ging als een magneet naar de keuken en dat is maar goed ook. Chef-kok Thom lag vannacht lekker te dromen, toen hij plotseling begon te schreeuwen: ‘ Sven, Sven, Sven, Sven, Sven. Sven is zijn collega in de Aarepol en het was een duidelijke roep om hulp. Die kwam er dus gelukkig van Peet. Dat Menno en ondergetekende na het geschreeuw rechtop in bed zaten en niet snel meer in slaap vielen, moesten we maar voor lief nemen. Onze Carlo schijnt weleens te slaapwandelen en slaapschreeuwen, so be it.

Na het ontbijt gingen de groepjes uiteen om de act voor de bonte avond voor te bereiden, waarna we ons klaar gingen maken om naar het zwembad te gaan. Het was prachtig weer vandaag, dus perfect gepland.

We kwamen er bij aankomst achter dat het binnenbad werd verbouwd, hebben wij weer. Maar gelukkig bleek het buitengedeelte aan bijna alle wensen te voldoen. Er was een groot zwembad en een klein bad waar verschillende duikplanken waren. Daaromheen was een groot grasveld, waar veel spelletjes konden worden gespeeld. Het enige wat ontbrak was de horeca, we konden nergens een patatje kopen. We moesten de middag doorkomen op de dozen fruit die waren meegenomen, dat kwam dus uiteindelijk goed. En als uw kind al meerdere jaren meegaat, dan weet u dat de laatste zin is bedoeld om het thuisfront voor 3 seconden tevreden te stellen. Want eigenlijk leefden alle kinderen deze middag op chips en sultana’s. Fruit was er zeker wel, maar zijn aanwezigheid was vrij overbodig. Net als die van Robin trouwens, maar dat geldt niet alleen voor deze middag. Als u in een kaartdip zit, moet u hem eens uitnodigen. U heeft geen gezellige avond, maar krijgt wel weer vertrouwen in uw kaartkwaliteiten.

Trouwens, wat denkt u als er bij het zwembad staat dat het 10 cm diep is. Denkt u dan ‘laat ik er eens in duiken?’. Nee toch? Nou, Stan wel. Die gozert heeft geen idee wat 10 cm is. Dat liep uiteindelijk maar net goed af, maar wel met zijn knar de bodem aangetikt. Dat is wel een beetje het gemiddelde denkniveau van de kinderen deze week. Menno voelt zich dus prima thuis.

In het zwembad hebben we ook nog een spel voor het klassement gespeeld, schoonspringen uiteraard. De criteria waren simpel. Hoe pijnvoller de landing, hoe hoger het cijfer. Ook werd er een beetje gekeken naar originaliteit en moeilijkheid. Er waren een aantal maximale scores, door heerlijk pijnlijke landingen op de rug, voorhoofd of buik. Die werden allemaal met een daverend applaus en gejuich ontvangen.

Na het spel was het weer tijd om terug te gaan naar het kamphuis, waar ons een heerlijke kapsalon stond te wachten. Daarna was het tijd voor het loterijspel, terwijl de oudste groep zich ging klaarmaken voor Club Cinderella.

Het loterijspel is een jaarlijks terugkerend fenomeen. De kinderen spelen 6 spelletjes en kunnen daarmee punten verdienen. Hoe meer punten je verdient, hoe meer lootjes je krijgt voor de loterij. De punten tellen uiteraard ook nog mee voor het klassement. De spellen die gespeeld werden waren:

• Footgolf
• Wie/Wat ben ik
• Blackjack
• Basketbal
• Bouwen met materialen
• Sjoelen met hindernissen

Na de spellen kreeg iedereen zijn of haar verdiende lootjes en begon de loterij. Noah was uiteindelijk de grote winnaar, door er met twee prijzen vandoor te gaan. Myronas en Bram gingen er met de hoofdprijzen vandoor, een waveboard en een Arsenal-trainingsjack.

Club Cinderella was daarna voor de oudsten een groot succes, zij konden in een zelfgemaakte bar kroegspelletjes spelen voor punten. Te denken valt aan kaartspelletjes, dobbelspelletjes en darten.

En omdat er weer code groen gold voor het kampvuur, hebben we nog heerlijk een paar uur rond het vuur gezeten. En voor je het dan weet is het al erg laat en is het tijd om de kids naar hun kamers te sturen. Guido kwam nog even op het laatste moment vragen of hij een cassis voor Ference mocht pakken. Dat vonden wij een vreemd verhaal en we zeiden dat hij cassis niet eens kon spellen. ‘Ja, echt wel man, c-a-s-i-s. De kampleiding luisterde eigenlijk niet eens, maar Len kwam plots scherp om de hoek zetten en vertelde dat hij toch echt een s miste. Echt tijd dus om feitelijk naar bed te gaan.

Gr Snip