Jeugdkamp – verslag dag 1

Jawohl, Jawohl, daar zijn we weer. Het 24e Jeugdkamp van Hoekse Boys/HVC’10 is begonnen. We zijn weer een jaar verder, wat gaat de tijd toch weer snel. Feyenoord weer twee prijzen rijker, Ajax weer een jaar zonder prijs. Een inleiding die ik ook ieder jaar kan kopiëren en plakken van de verslagen van het jaar ervoor.
Maargoed, over tot de orde van de dag. Ajax al vier jaar geen prijs, Feyenoord in die vier jaar al vijf. Oke, nu dan toch echt.

Maandagochtend 8.10 uur, de wekker gaat. Dat is het moment voor mij dat het Jeugdkamp echt gaat leven en dat alle ‘ellende’ weer gaat beginnen. Vier nachten met weinig slaap, veel doorgedraaide kinderen, een leiding waar je niet vrolijk van wordt, waarom doe je het eigenlijk? De gedachte dat Steef Gaspers dit jaar niet meegaat als leiding, hielp me dit jaar over het dode punt heen.
En tja, dan kom je om 9.00 uur op ons prachtige sportpark aan, zie je Steef toch lopen. ‘Het zal toch niet’, was mijn enige gedachte. Maar nee, gelukkig bracht hij alleen zijn kind naar de voetbal. En vanaf dat moment was ik er helemaal klaar voor. Je ziet bijna de gehele kampleiding en dat is toch altijd weer een mooi moment. Wel typerend dat twee nieuwe kampleiders, Martijn H en Marcel van W, te laat aankwamen op ons sportpark. Zelfs volgens de AH-klok waren ze te laat, die loopt al gauw 10 minuten achter, tot frustratie van Michael. Maar dat is niet de enige Klok die vandaag niet optimaal presteerde. Daarover later meer.

De ellendige kampleiding bestaat dit jaar uit een aantal bekende en een aantal nieuwe gezichten; Colin, Michael, Robin, Kay, Marlo en ondergetekende als de bekende gezichten.
Martijn, Marcel, Menno en Thom als nieuwe gezichten, waarbij laatstgenoemde de nieuwe Chef Keuken is. O jee.

De bus was dit jaar zowaar op tijd dus alles was al voor de verzameltijd van 9.45 uur volgeladen. We schrokken wel even toen de buschauffeuse niet wist hoe de bus in zijn achteruit moest en maar even moest gaan bellen voor hulp, maar het is goed gekomen. Vrouwen en het stuur…
Maar om 9.45 uur misten we ‘helaas’ nog 1 deelnemer, ene Rayvano. Of is het Ravyano. Of Rayavono. Uiteindelijk kwam Rayoevana net voor vertrek aan, wel een kwartier te laat. Maar we zijn wel wat gewend gelukkig.
De busreis zelf verliep vlekkeloos en bij aankomst in Bergeijk, Noord-Brabant, waren we positief verrast. Het kamphuis was prachtig. Er is veel ruimte, goede slaapzalen, twee voetbalvelden, een voetbaltafel, dartborden, twee tafeltennistafels, een basketbalnet en zo nog veel meer. En Steef was er niet, dat was toch wel het mooiste pluspunt.

Na het uitladen van de bus mochten de kids hun tassen nog niet meenemen, want de leiding heeft dit jaar prioriteit gesteld in het onderscheppen van de welbekende stiften. Alle tassen werden volledig doorzocht, de stiftenjacht leverde uiteindelijk welgeteld 0 gevonden stiften op. En we zijn er van overtuigd dat we niks gemist hebben, maar je weet het natuurlijk nooit.
Uiteraard was de eerste activiteit ook op dit kamp het prachtige voetbaltoernooi. Op deze manier hebben we toch nog enigszins het recht om dit een voetbalkamp te noemen. En ook dit jaar, en ik val ieder jaar weer in de herhaling, was het niveau niet om aan te gluren. We zijn er van overtuigd dat alle kinderen talent hebben, maar die liggen niet op het voetbalveld. Helaas. De hoogtepunten kwamen van de voeten van de jarige Myronas en Giovanni, nou, dan weet je het wel.
Met het voetbaltoernooi kon ieder kind weer punten verdienen voor het algemeen klassement. Iedere dag worden er meerdere spelletjes gespeeld, waarmee iedereen punten kan verdienen. Dat kan als team, maar ook individueel. Donderdag, na de bonte avond, wordt de teamwinnaar en de kampkanjer bekend gemaakt. En wellicht nog een bummertje van de week, want de potentie voor die award is er wel.

Zoals beloofd zou ik nog even terugkomen op de tweede haperende Klok, onze chef-kok. Thom is de uitdaging aangegaan om Peet te vervangen, maar ik denk dat hij dat vooral op snurkgebied gaat proberen. De eerste maaltijd, macaroni, daar was simpelweg te weinig van gemaakt. De kinderen hadden allemaal lekker gegeten, maar Thommie had niet goed genoeg rekening gehouden met de leiding. En die hebben een flinke eetlust, als je alleen al aan ondergetekende en Marlo denkt, snapt u dat wel. Dus gingen er nog even wat frikadellen in de frituurpan, dat heeft hij dan toch nog aardig hersteld. Een mooi leermoment, maar ik smeer morgenmiddag voor de zekerheid maar even een boterhammetje of drie extra. Qua smaak ook beter.
Ik kan het natuurlijk ook anders bekijken; het eten was zo lekker, dat iedereen nog extra had genomen. Maar het glas is natuurlijk halfleeg, niet halfvol. Net als mijn maag.
‘Maar de kinderen hebben lekker gegeten en daar gaat het natuurlijk om’. U begrijpt natuurlijk hoe de leiding er echt over denkt.
Na het eten hadden de kinderen even lekker de vrijheid om hun eigen gang te gaan. Sommigen trokken zich terug op hun kamers, sommigen kozen voor iets actiefs zoals basketballen en voetvolleyen en sommigen doken in hun mobiel.
Na de chilltijd stond voor het tweede jaar op rij het letterspel op het programma. De teams moeten letters verzamelen, daar zo lang mogelijke woorden mee maken en dat levert hen dan geld op. Met dat geld kopen ze iedere keer een deel van een rebus en op die manier moeten ze de hele rebus oplossen. Ook kon het geld in het casino worden ingezet, met de kans op verdubbeling of verlies van het geld.

Er werden bijzondere woorden gemaakt, die ik beter in Bergeijk kan houden. Er werden ook heel bijzondere acties uitgevoerd door de kinderen, soms wisten we niet waar we het zoeken moesten. De rebus bestond uit 40 woorden, je kon dus woord 1 t/m 40 kopen. Als dan Finn nummer 69 komt kopen, Ference nummer 70 en Sam komt aangerend omdat hij heeft gehoord dat nr 41 t/m 50 gratis zijn op te halen, dan weet je het gewoon even niet meer. En als dan, echt waar, Ference en Finn een kwartier later voor nummer 68 en 57 komen, tja. Tja. Ik weet even niet wat ik hier moet typen.
Waarschijnlijk was Marcel tegen zijn zoon vergeten te zeggen: ‘Je krijgt altijd wat je kreeg, als je deed wat je doet’. Of zoiets.
Toen Kjeld volledig bezweet binnenkwam en Menno aan Kjeld vroeg of hij het warm had en het gevatte antwoord was; ‘Nee, ik moet poepen’, was alles wel compleet. Dat is trouwens het antwoord van Kjeld op iedere vraag. Fantastische gozer die Kjeld.

Het team van Finn won het spel trouwens wel, bestaande uit Ruben, Merel, Milan, Stan, Owen en Dennvairo ( hebben we maar afgekort tot Denny ). Snapt niemand wat van. Bleek achteraf door een fout van scheidsrechter Michael te komen, tot woede van andere teams. Het leidde tot heerlijk felle discussies, daar kunnen wij wel van genieten.

Na het letterspel weer even wat chilltime, maar dat was ook hard nodig voor de aanstaande dropping. Er zijn twee groepen gedropt, de oudste groep en de groep van tweedejaars C. De oudste groep is zojuist weer heelhuids thuisgekomen, dat is al een hele prestatie voor deze knuppels. Vooral van onze held Kjeld is dit heel knap, want door een blessure gaat alles niet even soepel, maar op karakter heeft hij het gered. Maar kijkend naar dit groepje, is ieder bereikt doel al een wonder. Zoiets als een prijs voor Ajax.
Zelfs de tweede groep komt nu binnen, ook heelhuids. U kunt dus gerust gaan slapen of met een gerust hart naar het werk. Of weet ik veel wat u allemaal op de planning heeft staan, nu de kinderen weg zijn willen wij dat ook niet weten. Maar ook dat kunt u met een gerust hart doen.
Tot morgen!

Gr Snip