Jeugdkamp, verslag dag 1

Normaliter zou ik natuurlijk, geheel in jouw stijl, de eerste twee alinea’s volledig besteden aan het afzeiken van de oud-kampleiding. Nu val jij dit jaar voor het eerst ook in de categorie oud-kampleiding. Ik kan je vertellen dat daar vandaag niemand rouwig onder was. Ik heb alleen goed nieuws voor je, want Koen van Willigen is dit jaar mee als stagiair. Op de eerste dag heeft Koen dubbel en dwars de prijs voor kampbummer van de week verdiend.

Hij begon de dag sterk door op de valreep nog de kebab uit de vriezer van HVC mee te nemen. Echter was het nog voor twaalf uur tijdens het eerste overleg momentje al raak. Koen werd gebeld en toen hij opnam zag ik de paniek in zijn ogen. Snel liep hij naar buiten om verder te telefoneren, maar later toen hij naar binnen kwam moest het hoge woord er toch uit. Het luchtkussen, dat Koen zijn enige verantwoordelijkheid was voor deze week, stond vanochtend voor zijn eigen huisdeur op het Seinpad in Hoek van Holland…

Nou ken ik Piet, zijn vader, wel als een man die zich graag helemaal uitleeft op een luchtkussen, maar het zou toch handiger zijn als wij morgen tijdens de natte zeskamp zelf over het luchtkussen zouden kunnen beschikken. Een klein probleempje dus voor onze kersverse stagiair. Natuurlijk zijn wij de rotste niet en daarom dachten we even mee: “Waar moesten die lui eigenlijk vandaan komen Koen?”, waarop Koen volgde: “Uhh ja, uit Den Helder.” Fijne wedstrijd. Ik wens Piet een leuke dag morgen met zijn kinderfeestje op het springkussen.

Snip, je bent nog steeds niet aan de beurt. Koen doet namelijk wel wat op voetbalkamp en ook het tweede wat hij deed ging niet heel lekker. De kampleiding speelt graag fanatiek spelletjes met elkaar. Vanmiddag werd er Kube gespeeld. Voor de mensen die niet weten wat dat is zal ik het even uitleggen: er zijn een aantal blokken die met behulp van andere blokken moeten worden omgegooid. Er is echter één blok dat tot het einde van het spel rechtop moet blijven staan. Nu mogen jullie raden welk blok Koen na twee worpen al omgooit. Snip, wat denk jij? Jullie merken het: Koen steekt met kop en schouders uit in het kampbummer-klassement. Natuurlijk ben ik de hekkensluiter. Een soort Sparta zeg maar, alleen dan goed.

Dit jaar verblijven wij in de Aalbertshoeve in het altijd verlaten weilandengebied net iets te ver van Ermelo. Overigens is het wel een supermooi kamphuis dat in alle behoeften voorziet. Vanmiddag werd op het bijgelegen sportveldje het traditionele potje voetbal gespeeld. Het was weer als vanouds. Kjeld maakte een goal. Niet in de goede goal natuurlijk, maar gewoon lekker in zijn eigen. Daarna hadden de kids tijd om even te chillen en konden wij als leiding de nieuwe koks een beetje ondersteunen. Ik zal jullie vertellen dat ik afgelopen jaren met Peet en Thom een hoop heb meegemaakt, maar het tempo waarop de macaroni vanavond werd uitgeserveerd was veelbelovend voor de rest van de week. Wat wel jammer was, en ik denk dat Snip zich daarbij had aangesloten mocht hij dit jaar nog zijn mee geweest, was het te kort aan mini-frikandelletjes vanavond tijdens het kaarten.

Na het eten had Koen de taak om even koffie te zetten voor de leiding. Mocht Snip ooit zoiets gedaan hebben op voetbalkamp, dan durf ik te wedden dat zelfs hij dat beter had gekund. De fijnproevers van de kampleiding hadden nog nooit zo’n slecht bakkie op. Wederom geen punten voor de stagiair. Na een straf bakkie moesten de kinderen zich klaarmaken voor het letterspel. Hierbij moeten de teams zo veel mogelijk woorden maken met letters die zij zelf verzamelen. Daarna is het zaak om met geld puzzels te kopen. Wie als eerste alle puzzels van de rebus oplost, wint het spel.

Mauro heeft aangetoond erg stressbestendig te zijn. Hij wilde graag rebus elf tot en met twaalf kopen, maar dan wel min twaalf. Nadat Remco het nog eens had nagevraagd, bevestigde hij enigszins geïrriteerd dat hij toch echt elf tot en met twaalf wilde kopen. Maar dan wel min twaalf. Dit was niet het enige moment waarop de kampleiding het nauwelijks hield van het lachen. Bij het inleveren van de zelfbedachte woorden werd Emiel keihard geconfronteerd met het alcoholpatroon van zijn eigen vrouw. Glenn kwam met het woord: “wijnproeverei”. Wij vermoeden dat Glenn thuis vaak in aanraking komt met dit soort termen, maar nooit echt de spelling ervan ziet.

Nog laat op de avond is het snoepwinkeltje opengegaan. Terwijl Koen en ik op dit moment (03:30 uur) iedereen rustig proberen te houden, werken de laatste suikers bij de kinderen langzaam uit. We kunnen terugkijken op een lekker dagje zonder alle mankementen van de oud-kampleiders. Toch ben ik op dit moment nog wel in twijfel of ik liever Snip niks zie uitvoeren of Koen alles zie verklooien.

Ik zal het jullie nog laten weten.

Groetjes,
Robin

PS. Denk maar niet dat je er al vanaf bent Snip. Of alle andere oude kampleiders.