Jeugdkamp HVC’10 dag 4

En dan is het na 4 lange dagen en 4 korte nachten helaas zover, het jeugdkamp 2018 zit erop. Wat een fantastisch kamp hebben wij dit jaar gehad, ik kan niet anders zeggen. Ook deze donderdag was weer een zeer geslaagde dag.

De woensdagnacht maakte zijn reputatie helaas waar, het was een erg drukke en dus korte nacht. Pas rond 4 uur kon de nachtdienst gaan slapen, want toen was het pas rustig op de kamers. Dit kwam onder andere door een ietwat brutale Finn, een behoorlijk ietwat brutale Enrico, een soort slaapwandelende Giovanni, het drietal meiden die stiekem, maar zeer opvallend, naar een andere kamer probeerde te lopen en een Milan die het een goed idee vond om net als iedereen op bed ligt nog even te willen gaan douchen ( overigens niet geaccepteerd door de nachtdienst ). Bijzonder groepje knuppels weer dit jaar hoor, man man man.

En voor je het weet is het weer donderdagochtend, een vrije ochtend voor veel kinderen. Dat is ook wel nodig, want er moet flink geoefend worden voor de bonte avond. Ook de kampleiding heeft dan even rust en besloot te gaan volleyballen. Daar zal ik het verder, ten faveure van Peet, bij laten. Ook stond er nog de traditionele kraker op het programma tussen de kampleiding en de tien kampoudsten. Vorig jaar werd door de kampleiding het op papier sterkste elftal ooit simpel verslagen, dit jaar moest dus helemaal geen probleem worden. Bij veel verenigingen worden kampleiders geselecteerd op basis van de omgang met kinderen, maar bij ons natuurlijk niet. Er wordt gekeken naar voetbalkwaliteit, want de donderdagochtendwedstrijd is de belangrijkste strijd van het jaar.

Ik hoor u al denken, hoe kun je dan Marcel, Martijn, Menno en vooral Thom selecteren. Allereerst was dit een wedstrijd die op voorhand al gewonnen was, want de tegenstand was op papier zeer matig. Daarnaast hadden al zoveel kandidaten afgezegd, dat je uiteindelijk de ‘liever niet’-kandidaten moet meenemen.

De wedstrijd werd op het scherpst van de snede gespeeld, slidings waren er in overvloed. De kampleiding had de tegenstander toch wat onderschat, want het ging allemaal niet vanzelf. Het was ook niet in ons voordeel dat het regelmatig 8 tegen 6 was, want wat Thom bij ons aan het doen was, is voor iedereen een raadsel. Het was te danken aan de octopus in het doel, Menno, dat het lang 0-0 bleef. Aan de andere kant keepte ook Bart een goede wedstrijd, het kan dus wel. Toch maakte Colin na een smerig lekker countertje 1-0, maar Giovanni bracht beide ploegen weer naast elkaar. Inderdaad, het onderwerp in het stukje na de komma is bijzonder. De 2-1 kwam van de voet van, wie anders, Snip. Op het moment dat Colin de 3-1 had binnengepist, zei Peet dat het nu dan toch echt wel beslist was. U raadt het al, 3 minuten later is het via weer Giovanni en Yarno 3-3. ‘Het zal toch niet’, gaat er om in de hoofden van iedere kampleider. Langs de kant wordt geroepen dat er nog maar 1 minuut is te spelen, penalty’s liggen in het verschiet. Gelukkig, en dit is ook een bijzondere zin, hadden wij Kay. Met een vlammend afstandsschot schoot hij de bal langs Bart, waarna de kampleiding de laatste 15 seconden simpel uitspeelde. Het ruimschoots aanwezige publiek had genoten van een intense, mooie wedstrijd. Eerlijk is eerlijk, de kampoudsten hebben ons positief verrast. Toch was het niet genoeg, ook dit jaar wist de kampleiding de strijd dus weer te winnen. En het draait toch altijd gewoon om de knikkers.

Nagenietend van de overwinning werden de voorbereidingen getroffen voor de vossenjacht. De kampleiding loopt dan verkleed door een woonwijk in Bergeijk en het is aan de teams om de vossen te tikken. Als een vos door een team is getikt, moet hij een aanwijzing geven over de moordenaar, moordlocatie of moordwapen. Cluedo-vossenjacht dus.

Om 14.52 uur ging de vossenjacht van start en toen om 15.26 uur in de groepsapp werd gevraagd hoe vaak iedereen al was getikt, bleek alleen Michael pas te zijn getikt. Wel al door bijna ieder team, maar dat komt door zijn blessure. Normaal moeten de teams op jacht naar de vossen, nu besloten we om het maar om te draaien. De vossen gingen de teams zoeken, het was een beetje saai. En toen kwam er leven in de brouwerij, het spel was echt los. Het team van Bas zag Kay en onze Westlandiaan rende als een malle achter Kay aan. Kay rende om een bosje heen, maar Bas zag een kortere route door het bosje heen. Helaas voor Bas was voor het bosje een ijzerdraad gespannen, waar hij keihard tegenaan liep. Een enorme duik voorover, pijn aan je scheenbeen en de vos niet getikt, tja.

Je maakt tijdens zo’n vossenjacht wel rare dingen mee hoor. Kjeld kon niet meedoen met zijn team door zijn voetblessure en mocht dus als vos meedoen. We hebben Kjeld nog nooit zo hard zien rennen. Een ander medisch wonder is Enrico. Meneertje miept al de hele week dat hij zo’n last heeft van zijn hamstring, altijd op het moment als hij iets moet doen wat hij niet leuk vindt. En dat is nogal vaak dus. Maar als het hem uitkomt, kan hij ineens een sprint op volle snelheid trekken. Ook tijdens vossenjacht, heel merkwaardig.

Uiteindelijk lukte het alleen team Wit niet om iedereen te tikken en lukte het geen enkel team om de Cluedo op te lossen. Tijd om weer terug te gaan naar het kamphuis en lekker te gaan eten.

De keukenprinsessen hadden een avond vrijaf, er was een frituurkraam besteld. De kinderen propten zich lekker vol, extra energie voor de bonte avond. Er werd daarna nog even geoefend voor de bonte avond, maar dat ging aan Menno voorbij. Hij was nog bezig met zijn 2 bakken patat en 7 snackies. Niet normaal. Mager scharminkel. Als ik er alleen al naar kijk, schiet de knoop van mijn broek eraf. Maar Menno, nee hoor, geen grammetje komt erbij. Eikel.

Terwijl een deel van de leiding de zaal gereed aan het maken was voor de bonte avond, was er voor de kinderen nog een kampquiz. Allerlei vragen kwamen voorbij over het afgelopen kamp. Jongens die al jarenlang meegaan, weten dat sommige vragen altijd terugkomen. Zo ook de vraag over de prijzen van het kampwinkeltje. Ene Sander B. wist dit en had stiekem de prijzenlijst uit de keuken gepakt. Helaas voor hem werd hij door uw verslaggever betrapt tijdens deze vraag, want erg onopvallend afkijken lukte hem niet. Het kostte zijn team de overwinning, mooi.

De vraag over de prijs van een gevulde koek leverde mooie momenten op. Je hoorde bij de teams de discussies; ’50 cent, zeker weten. Nee man, 40 cent, ik weet het zeker. Ik heb er net nog 2 gekocht.’ Mooie was dat je in de kampwinkel helemaal geen gevulde koeken kon kopen.

En toen was het eindelijk tijd voor de bonte avond. Alle teams hadden al de hele week kunnen oefenen om een fantastische act neer te zetten. Op maandag zijn de teams al een beetje op weg geholpen, want ze kregen een openingszin, een onderwerp en een persoon. Aan de hand daarvan moesten ze een act bedenken en iedereen moest daarin een bijdrage hebben.

De bonte avond kwam wat stroef op gang, maar uiteindelijk was deze avond natuurlijk weer zeer geslaagd. Bijna alle acts waren goed voorbereid en we hebben dan ook genoten van bijna alle acts. Toen kwam de laatste act. Team Rood. Allemaal kwamen ze met een blaadje in hun hand het podium op, ze lazen hun act gewoon voor. Geen bal aan natuurlijk voor het publiek, maar zelfs met het blaadje in de hand lukte het niet. Tom verkrampte volledig, wist letters niet meer te onderscheiden en de act strandde in goede bedoelingen. Zelden vertoond.

Uiteindelijk werd na de bonte avond de balans opgemaakt van het klassement van dit jeugdkamp. Team Blauw kwam als winnaar uit de bus en de kampkanjer kwam ook uit dat team, Glenn. Natuurlijk hadden we ook de kampbummer, voor deze award moest er uit veel kinderen worden gekozen. Na enig overleg werd gekozen om toch Tom tot kampbummer 2018 te bombarderen. U snapt wel waarom.

Deze avond hadden wij voor de kinderen nog een verrassing in petto, we hadden iemand laten invliegen. Hachi, een rechter uit het verre Oosten, kwam wat kinderen straffen opleggen wegens overtreden van de regels.

Allereerst werd Lev naar voren geroepen, hij kreeg het verwijt altijd te laat te komen. De jury achtte dit voldoende bewezen en vond dat Lev schuldig was. Hij kreeg knijpers in iedere teen en werd door de 12 jongste kampdeelnemers met slippers op zijn billen geslagen.

Daarna was het de beurt aan Noah, hij kreeg het verwijt dat hij op maandagnacht ergens was geweest waar hij niet mocht komen. Zelf vond hij zichzelf onschuldig, maar het publiek en de jury vonden hem wel schuldig. Noah moest een uur lang in de hoek van de kamer gaan staan, hij werd daar erg ongemakkelijk van.

Tot slot was het de beurt aan Enrico, hij was met pennen in de weer geweest in de kamers. ‘Nee joh, heb ik maar 1x gedaan’. Een bekentenis dus, heerlijk. Enrico werd door de jury inderdaad schuldig bevonden en hem stond een straf te wachten met de mogelijkheid op een vervolgstraf. Hij moest iedereen in zijn team een gemeend compliment geven. Als hem dat lukte, kwam er geen vervolgstraf. Maar bij iedere teamgenoot waar hem dit niet bij lukte, kwam een extra straf. Uiteindelijk lukte het Enrico zelfs niet om zijn broertje een compliment te geven, dus stonden hem extra straffen te wachten. Hij moest de knijpers, die om Lev zijn tenen hadden gezeten, uit een bak met pindasaus en knoflooksaus halen. Niet met zijn handen, maar met zijn mond. Toen zijn hoofd niet in de pan met pindasaus paste, werd deze maar gemixt met de knoflooksaus. Deze lucht zal vast nog wel even blijven hangen bij Enrico.

Daarna had de kampleiding nog een act en was het tijd om de muziek hard aan te zetten en helemaal los te gaan. Tot in de late uurtjes werd op iedere kampklassieker uitbundig gezongen en gedanst. We krijgen van de kampbeheerders vaak klachten over de herrie tijdens de bonte avond, de stekker is er zelfs weleens uitgetrokken door een kampbeheerder. Maar van deze eigenaren geen woord, fantastisch. Op vrijdagochtend zeiden ze zelfs dat we wel erg vroeg klaar waren, topmensen zijn het.

En dan is het ineens vrijdagavond, zit je op de bank een verslag te typen, en besef je dat je onderdeel bent geweest van een prachtig kamp. De kids waren fantastisch, ik kan niet anders zeggen. De kampleiding viel niet tegen, ook wel belangrijk. En we hebben echt heerlijk weer gehad. Een prachtig jeugdkamp komt zo ten einde.

We hebben genoten!

 

Gr Snip