HVC’10 knokt zich drie keer terug in eerste bekerwedstrijd: 3-3

SV Die Haghe en HVC’10 verlengden het vorige seizoen met een spannende nacompetitie. Het was dus niet onmogelijk dat ze dit jaar in dezelfde klasse zouden uitkomen. Maar Die Haghe redde zich in de finale ternauwernood in de 1e klasse, terwijl HVC’10 het onderspit dolf tegen DSO en tweedeklasser bleef. Zaterdag stonden beide clubs wel tegenover elkaar in het bekertoernooi en dat duel eindigde onbeslist: 3-3.

Door: Cees van der Pol
Foto’s: Ron van Oosten

Omdat Die Haghe na de competitie veel ervaren spelers afscheid had zien nemen, moest het dit seizoen de selectie aanvullen vanuit de jeugd. Op sommige momenten maakten de jonkies het waar en op andere momenten bleven ze in gebreke. HVC’10 trad zaterdag aan zonder Jorno Reurink (vakantie) en Jari Wagemakers (ziek). De voorhoede bestond nu uit Kirill Slutskyy, Beau van der Toorn en Mitchell Bouwhuis. De laatste was in de eerste helft, mits goed aangespeeld, een voortdurende plaag voor zijn tegenstander Nicky Linnenbank.

Bouwhuis maakt gelijk
Bouwhuis was met voorsprong de gevaarlijkste Hoekse speler op het veld. Hij maakte dan ook in de 16e minuut de fraaie gelijkmaker, nadat Badr Ben Mohammed hem creatief had vrijgespeeld en doelman Justin van Look niet slim uit zijn doel kwam. Dat was de 1-1, omdat Die Haghe vijf minuten ervoor op voorsprong was gekomen na een plotselinge uitbraak. De snelle linksbuiten Roy van der Ven schoot uit een moeilijke hoek langs keeper Khalid el Menkouzi: 1-0.

Van de door Bouwhuis gemaakte gelijkmaker had HVC’10 precies vijftien seconden plezier, want een razendsnelle en fraaie aanval van de Hagenaars – meteen vanaf de aftrap – werd door Jelle Halsema prima afgerond. Niet alle doelpunten zijn natuurlijk fouten, maar Halsema mocht wel erg gemakkelijk door het centrum lopen. In die periode hield Die Haghe er een hoog baltempo op na, waar HVC’10 zich eigenlijk geen raad mee wist. Het middenveld verzoop onder de hoge druk die de thuisploeg zette.

Van der Toorn kan toch koppen
De vanwege de hitte ingelaste drinkpauze stelde de ploeg van trainer Piet Boon in staat om orde op zaken te stellen. Ineens was er na een half uur ook weer de gelijkmaker. Jorn Groothuizen kan heel ver ingooien en hij bereikte Van der Toorn (die zelf zei: “ik kan niet koppen”) die met een zachte, maar slimme achterwaartse kopbal opnieuw Van Look passeerde (2-2). Op zich op dat moment ook niet onverdiend. De laatste tien minuten voor rust waren onvriendelijk. Dat kon geheel op rekening van de scheidsrechter geschreven worden, die zijn eigen spelregelboekje hanteerde. In die fase kregen Bouwhuis en Kay van den Bos geel wegens praten, maar er gingen om dezelfde reden ook prenten naar Die Haghe-spelers.

Die Haghe bracht na rust meteen drie nieuwe basisspelers in het veld, van wie de meest opvallende Noah Quitin Abid was. De snelle buitenspeler was de Hoekse nieuwkomer Ralf Kramer de baas en stichtte veel gevaar op links, maar spits Desley Koegler miste op aangeven van Abid een paar mooie kansen. Toen deed Abid het zelf maar. Na gepruts in de Hoekse verdediging knalde hij de 3-2 achter El Menkouzi. Dat was zeker verdiend, want in het eerste kwartier na rust was de thuisploeg echt veel beter. Toen ook nog Bouwhuis werd gewisseld, was de Hoekse ploeg niet meer gevaarlijk. Thomas van der Bogt viel in, maar rechtsbuiten is niet zijn favoriete stek.

HVC komt weer langszij
Die Haghe had in het kwartier erna de voorsprong moeten uitbreiden naar 4-2 of zelfs meer, maar Koegler liet dat achterwege en dan kan een verslagen ploeg altijd weer terugkeren in de wedstrijd. Bovendien leken de Hagenaars er een beetje doorheen te zitten. Er waren zeker vijf blessurebehandelingen, spelerswisselingen, een drinkpauze en veel ballen die een tijdje in de bosschages zoek waren. Als de steeds maar pratende Pieterman strak de spelregels had gehanteerd, was een naspeeltijd van bijna tien minuten logisch geweest. Maar toen de digitale wijzer op het scorebord van 89 naar 90 sprong, floot hij meteen af zonder 1 seconde bij te trekken. Dat was op zich een heel vreemde beslissing. Later bleek dat het scorebord na rust 4 minuten te laat was aangezet. Dat scheelt wel iets.

Een paar minuten daarvoor was HVC’10 toch weer op gelijke hoogte gekomen. Invaller Wessel Vijverberg (na rust voor Daniël Storm) verzond van achter een verre pass, waar de verdediging van Die Haghe zich finaal op verkeek en de plotseling voor de doelman opgedoken Slutskyy tikte de 3-3 langs Van Look. Verdiend of niet, maar wel een lekker eindresultaat tegen een eersteklasser. Omdat Die Haghe moe leek, waren de Hagenaars misschien nog het meest gebaat bij het plotselinge affluiten van Pieterman. Zowel Piet Boon als teammanager Wim de Jong (Die Haghe) toonde zich tevreden met het verloop van de wedstrijd, die op zich sportief was en geen vijf of zes gele kaarten verdiende.