HVC’10 JO11-1 – DSO JO11-3 en vice versa

De mannen van JO11-1 waanden zich afgelopen week even profvoetballers. Trainen en twee wedstrijden in een week tijd spelen, dat begint verdacht veel op serieus werk te lijken. Maar voor de acht voetballiefhebbers van Kay en Robin geldt het motto: hoe meer, hoe beter; die staan het liefst elke dag op het veld.

Terwijl bijna alle teams al klaar zijn en de toernooien ingaan, heeft JO11-1 nog wat ‘achterstallig onderhoud’ te doen in de tweede klasse. Het verhaal is vast wel bekend. In de winterstop hebben ze promotie gemaakt en dus moesten ze in hun nieuwe poule heel wat wedstrijden inhalen. Afgelopen week gebeurde dat met twee wedstrijden in vijf dagen tijd tegen DSO, een fysiek sterke ploeg uit Zoetermeer.

Vorige week dinsdag kwam DSO naar De Rondgang voor aflevering 1 van het tweeluik. Het werd een botsing tussen twee speelstijlen. Aan de ene kant het risicovolle, maar aantrekkelijke combinatievoetbal met de opbouw van achteruit van onze mannen. Aan de andere kant het Engelsachtige ‘kick and rush’ van DSO: lange ballen naar voren, veel fysiek geweld en schoten van grote afstand. Helaas viel het kwartje net de verkeerde kant op.

De bezoekers wonnen met 2-1, mede omdat doellijntechnologie net effe een paar eurootjes teveel kost voor HVC’10. Een vlammend schot van Thomas belandde via de lat op/voor/over de lijn (doorhalen wat niet van toepassing is), maar niemand die met zekerheid wist te zeggen waar de bal nou precies was beland.

Maar goed, vier dagen later kregen de mannen al de kans op revanche tijdens de ‘return’ in Zoetermeer. Het werd bijna een kopie van de eerste wedstrijd. Weer was het HVC’10 dat voetbalde en DSO dat vooral de beuk erin gooide. Schieten kunnen ze echter wel, zo hadden we dinsdag al gezien. Van grote afstand knalden ze de bal er een paar keer in, waardoor we bij rust – geheel tegen de verhoudingen in – met 3-0 achter stonden. Met dank ook aan een kleine wisseltruc van hun trainer, die tijdens een aanval doodleuk twee spelers vanaf de kant het veld in stuurde en er niemand uit haalde. En ja, met negen tegen zeven is het toch effe wat makkelijker scoren dan met zeven tegen zeven…

De toppers van JO11-1 toonden in de tweede helft echter aan over vechtlust en karakter te beschikken. Via twee prachtige doelpunten kwamen ze terug tot 3-2 en de volledig verdiende gelijkmaker hing in de lucht. De slotfase van de wedstrijd leek wel op een aflevering van ‘Comedy Capers’ (lachwekkend dus). Eerst kwam DSO op 4-2 en daarna kregen we na de 356.748e overtreding zowaar (ja ja!) een strafschop, die van de scheidsrechter/DSO-trainer wel zo’n beetje vanaf de overkant van het veld genomen moest worden… De bal belandde op de paal, maar even later viel de aansluitingstreffer alsnog uit een slim genomen vrije trap. Helaas was de resterende tijd net te kort om ook nog de 4-4 te maken, waardoor we opnieuw nipt verloren van de robuuste Zoetermeerders.

Jammer, want daardoor is een plek in de top drie nu uit beeld geraakt. Nog twee potjes, tegen Concordia en Vredenburch, en dan zit het seizoen er ook voor JO11-1 op. Hup Max, hup Jelle, hup Bram, hup Luca, hup Jason, hup Maxim, hup Thomas, hup Lucas; nog twee keer knallen mannen!!!

Groeten, Jaco