HVC’10 blijft steken op drempel van 1e klasse

Het is HVC’10 net niet gelukt promotie naar de 1e klasse af te dwingen. In de finale van de nacompetitie tegen Sv Dso was de ploeg van de trainers Piet Boon en Henk Boon het eerste half uur heer en meester op het sfeervolle complex van DHC Delft. HVC’10 kwam ook op voorsprong, maar na rust vloeiden de krachten weg. Tot 10 minuten voor tijd was alles nog mogelijk, maar in de slotfase sloeg DSO twee keer toe: 1-3. De club uit Zoetermeer promoveert daardoor naar de 1e klasse, HVC’10 speelt ook volgend seizoen in de 2e klasse. Trots overheerst echter na een mooi seizoen met veel goede wedstrijden en twee knappe zeges in de nacompetitie.

Door: Dirk Vermeulen
Foto’s: Ron van Oosten (zie Facebook voor alle foto’s)

Je verwacht het niet, maar aan de Oostzijde van Delft ligt het één na grootste voetbalstadion van Zuid-Holland. DHC bleek bereid op haar accommodatie als gastheer te dienen voor de finalewedstrijd in de nacompetitie tussen DSO en HVC’10. Volop ruimte dus voor de deels met bussen gekomen supporters van beide clubs, die het duel wilden bijwonen. De schattingen liepen uiteen van tussen de 1500 en 2000 enthousiaste toeschouwers. De sfeer zat er ruim voor de wedstrijd al goed in, aan beide kanten werd flink gezongen en vlak voor de aftrap was er aan twee kanten van het veld een waar vuurwerkfestijn in blauw-zwart en rood-groen.

HVC start sterk
Vrijwel direct na het beginsignaal van de prima leidende arbiter Franklin Berg ging HVC-linksback Bram Leerdam er aan de zijkant van het veld vandoor, vervolgde met een scherpe voorzet, die, net voor Jorno Reurink gevaarlijk kon worden, door DSO-doelman Sven Wolsheimer kon worden onderschept. Meteen daarna voltrok zich aan de overzijde een vrijwel identieke situatie waarbij de Hoekse doelman Tom van der Spek – die eerste doelman Rowdy Janssen verving – op tijd kon ingrijpen.

Het spel bleef wat heen en weer golven. HVC-verdediger Kay van den Bos wist de gevaarlijke DSO-spits Tim Ceder tweemaal af te stoppen, terwijl Mitchell Bouwhuis en – de met een flink ingetapete schouder spelende – Kirill Slutskyy voor Hoeks gevaar zorgden. Reurink zwierf over het middenveld en leidde zo vrijwel alle Hoekse aanvallen in.

Sil opent de score
HVC bleek in het middengedeelte van de eerste helft gaandeweg de bovenliggende partij te gaan worden. Er kwamen kansen. Sil van Ooijen wist met een droge knal doelman Wolsheimer te verschalken. De (neutrale) assistent-scheidsrechter had echter buitenspel gesignaleerd, met als gevolg dat de Hoekse vreugde maar enkele seconden mocht duren.
Niet veel later maakte Van Ooijen wel een geldig doelpunt. De spits stond precies op de goede plek om in de rebound toe te slaan na een schot van Slutskyy op de vuisten van Wolsheimer. Van Ooijen, die na lang blessureleed in de laatste competitiewedstrijd tegen Vitesse Delft zijn rentree maakte en sindsdien in iedere wedstrijd scoorde, tikte de 1-0-voorsprong op het scorebord. De Hoekse spelers vierden dat doelpunt uitbundig met de vele supporters (de Blue Black Army) langs de lijn.

In de laatste 10 minuten voor rust zakte het Hoekse overwicht echter weer wat weg, deels door slordig spel en anderzijds kwam DSO zelf ook weer beter in het spel. Met name de aanvallers Sahr Kabuta en Ceder kwamen een paar keer gevaarlijk door. Het bleef voor de rust bij de 1-0-stand in het voordeel van de kustbewoners, ook omdat een doelpunt van DSO werd afgekeurd vanwege buitenspel.

DSO na wissels sterker
Al snel na de hervatting zou duidelijk worden dat DSO, mede dankzij een dubbele wissel, wat beter uit de kleedkamer was gekomen. De Hoekse achterhoede kwam steeds meer onder druk te staan, maar de centrale verdedigers Glenn Boon en Kay van den Bos wisten steeds redding te brengen. Een loeiharde vrije trap van zo’n 18 meter strandde in de Hoekse muur.
Na een kwartier spelen brak Ceder opnieuw door, maar Van der Spek wist knap met de voet te redden. Een doelpunt van DSO kon echter niet uitblijven. Het was Kabuta die uit een assist van Brandon Tichem de gelijkmaker wist te scoren (1-1). Een treffer die door het Zoetermeerse publiek zo uitbundig met vuurwerk werd gevierd dat de leidsman even moest wachten met de aftrap tot de ergste storm geluwd was.

De Hoekse trainers Piet Boon en Henk Boon wisselden binnen enkele minuten maar liefst vier spelers. De moegestreden Reurink, Bouwhuis (met ingetapete knie spelend), Van Ooijen en Slutskyy werden vervangen door Badr Ben Mohammed, Thomas van der Bogt, Leroy Smits en Dave Kram. DSO bleef ondanks de inbreng van deze verse spelers toch gevaarlijker. Tichem miste een enorme kans voor open doel (naast) en Ceder miste, in de lucht hangend, op een haar na een voorzet van opnieuw Tichem. HVC kwam niet veel verder dan wat speldenprikjes, waarbij een vermeende overtreding in het Zoetermeerse strafschopgebied op Jorn Groothuizen niet zwaar genoeg zou blijken voor een penalty.

In slotfase onderuit
Trainer Bert de Best paste inmiddels ook wat wissels toe bij DSO. Timo Reinhardt, Tim Lamboo en Floris Boeije vervingen Ceder, De Rooij en Kabuta. Nadat DSO nog een keer gevaarlijk was uitgebroken, maar werd afgevlagd voor buitenspel, was het Reinhardt die met een perfecte lob Van der Spek kansloos liet en daarmee de 2-1 voor DSO aantekende.
HVC’10, waarbij enkele spelers er inmiddels flink doorheen zaten, probeerde toch nog de gelijkmaker te forceren, onder meer door centrale verdediger Glenn Boon naar voren te dirigeren. Kram, ingevallen en dus nog fit, snelde een aantal keer langs de rechterzijlijn. Jammer genoeg had Kram bij één van die aanvallen niet gezien dat Smits was meegelopen en in scoringspositie stond. Het schot op doel van Kram was hard, maar werd gestopt door Wolsheimer. HVC bleef het proberen, streed voor wat het waard was, maar gaf daarbij achterin we steeds meer ruimte weg. Daar maakte Reinhardt gebruik van door richting het Hoekse doel te slalommen teneinde de eindstand van 3-1 te kunnen vaststellen. Er volgde een enorme vreugde-uitbarsting aan de zijde van de DSO-supporters, berusting was er aan Hoekse kant.

Teveel van het goede
De dolgelukkige trainer Bert de Best gaf sportief toe dat er in de eerste helft een fase was dat HVC het betere van het spel had. ,,Na rust hebben we een aantal tactische wijzigingen doorgevoerd die uiteindelijk beslissend waren”, aldus de Best. Piet en Henk Boon waren het daar niet zo mee eens. Ik hun ogen was het gewoon een kwestie van dat de blauw-zwarten er doorheen zaten. ,,We konden het niet meer belopen”, aldus Boon. ,,Drie wedstrijden in één week was voor meerdere spelers, waarvan een aantal nog maar net terug is van een zware blessure, teveel van het goede. Het was al heel bijzonder dat we als ploeg, na een hele moeilijke periode vanaf de start van de tweede seizoenshelft, nog zover hebben kunnen komen.”

TROTS
Nacompetitie is de kers op de taart, of een heerlijk toetje, we kennen de uitdrukkingen. Maar als je eenmaal zover komt, wil je natuurlijk wel graag ook die allesbeslissende wedstrijd winnen, aldus een trouwe supporter. Mitchell Bouwhuis vatte het op zijn beurt ook nog even samen. ,,Natuurlijk hebben we er de ziekte in. Maar we zijn ook trots dat we als vriendenploeg, ondanks alle pech dit seizoen, nog zo ver zijn gekomen.” En daar sluit uw verslaggever zich maar wat graag bij aan.