Hoekse bikkeltjes van JO10-3 beginnen weer goed

Als je op zo’n zaterdagmorgen uit je bed komt en naar buiten kijkt, dan hoop je als toeschouwende opa of ouders natuurlijk dat de wedstrijd van JO-10 3 wordt afgelast. Maar ja als je niets hoort, dan ga je toch maar naar het veld. En vlak voor half tien zie je een stuk of zeventien dappere kinderen al een balletje trappen. JO10-3 moest tegen Lyra spelen. Gelukkig kwamen de leiders overeen dat ze met zeven tegen zeven gingen spelen. Dat hoeft er maar één spelertje in de neersijpelende regen en de stormachtige wind langs de kant te staan of in de dug-out te zitten.

Regen en wind , maar geen mopperend kind
Je kunt alleen maar bewondering hebben voor de prima inzet die alle spelers zonder te mopperen hebben getoond. Je moet maar zoals Luciano in het doel staan, zeiknat worden en nauwelijks een bal in je handen krijgen. Want dat was ook meteen duidelijk. HVC’10 JO10-3 was veel te sterk voor Lyra en begon daarom heel goed  aan de derde fase van de competitie, waarin alleen maar Westlandse clubs zitten. Er was dan ook een groot veldoverwicht.

Koude spieren
HVC’10 JO10-3 was eigenlijk alleen maar aan het aanvallen deze ochtend. Ze kwamen dan ook vaak vrij voor het doel, maar het moeten de heel koude spieren zijn geweest, waardoor er niet zo veel gescoord werd. In het eerste kwart maakte alleen Stein van ver een doelpunt. Bij een grote kans schoot Milo rakelings over het doel. In het tweede kwart knalde Stein nog eens op de lat, kwamen er veel kansen, maar die werden allemaal gemist of de dribbels werden te lang doorgezet. (Zain, Stein, Milo).
Dan regent het zo hard, je shirt is doorweekt  en dan krijg je in de rust koude limonade: warme chocomel met slagroom zou beter op zijn plaats zijn. Maar opnieuw hoorde ik van Hoekse kant niemand mopperen. De tegenstander had het, zo te horen, iets minder naar zijn zin.

Dubbel zakgeld
De altijd aanwezige opa Henny beloofde zijn kleinzoon Jesse dubbel zakgeld als hij zou scoren en dat hielp, want de kleine speler knalde net na de echte rust twee ballen in het doel. Vooral de laatste 3-0 (voorzet Stein) was  prachtig. Dat was dus kassa voor Jesse. Achterin hadden Robin, Lotte en Mats een makkie, maar ze gaven geen enkele kans weg. Nou ja, één dan, maar toen liet Luciano zien dat hij niet voor niets uit zijn warme mandje was gekomen.

Maar hij wilde toch nog even veldspelen en toen ging Milo de handschoenen en het natte shirt van Luciano aantrekken. Zain gaf al snel de beslissende pass op Luciano die kneiterhard in schoot en de 4-0 aantekende. Op aangeven van Mats kreeg hij nog een enorme kans, maar die ging kneiterhard naast. Milo was nog niet nat genoeg en hij dook gretig in het kunstgras, als hij weer een balletje moest oprapen. Mats probeerde uit een corner direct te scoren, maar de bal ging hard voor langs het doel.  Elke toeschouwer langs de kant hoopte dat de scheidsrechter een beetje eerder zou affluiten, maar die deed het niet. De penalty’s na afloop werden daarna  wel geschrapt.

De eerste keer de 0
Wat nog wel het vermelden waard is, de keepers en de verdedigers hielden voor de eerste keer in het hele voetbaljaar de nul.  Dat gebeurt niet zo vaak bij de JO10.De start van JO10-3 was dus prima en volgende week hoeven we maar een klein stukje te rijden naar Maasdijk. Die heeft HVC’10 net voor de winterstop ook getroffen.
Lekker (?)  trainen van de week en volgende week er weer tegen aan. Wijze les misschien, elkaar wat doelpuntjes gunnen als iemand vrij staat.
Maar voor de rest alleen maar complimenten vanwege het feit dat jullie zonder te mopperen deze door het slechte weer zo nare wedstrijd hebben gespeeld. De warme douche thuis zal toch wel heerlijk zijn geweest.

Cees van der Pol