Wedstrijd van de week: FC ‘s-Gravenzande JO11-6 – HVC’10 JO11-1 (3-8)

Het is al weer even geleden, zo’n ronkend verslag van JO11-1, dus tijd voor een korte update. De talenten van Kay en Robin waren in de bekerpoule ondanks een paar sterke wedstrijden – en ook een paar minder sterke… – als voorlaatste geëindigd in de poule. Hoewel de jongens zelden werden weggespeeld, besloot de KNVB toch in al zijn wijsheid (…) om JO11-1 in de competitie terug te zetten van de tweede naar de derde klasse. De opdracht daarin is duidelijk: bovenin meedoen.

De start was flitsend, want de eerste competitiewedstrijd tegen Westlandia leverde een klinkende zege op (9-2). Afgelopen zaterdag stond de altijd beladen ‘burenruzie’ tegen FC ‘s-Gravenzande op het programma. De belangen waren groot, want Thomas moest tegen z’n neefje spelen en we wilden natuurlijk voor hem voorkomen dat de verjaardagen in de familie erg vervelend zouden worden. U weet hoe dat gaat, een keer verliezen van familie krijg je op ieder feestje te horen… Winnen was dus een ‘must’.

De wedstrijd op veld 10 van ‘s-Gravenzande verliep een beetje zoals het weer op die dag. In de zeikregen reden we rond 8 uur naar de buren toe, om 2 uur later heerlijk in het zonnetje terug te gaan. Nou, de wedstrijd ging zo’n beetje identiek. We kwamen nog wel snel op voorsprong, maar bij rust stonden we met 3-1 achter. Onze gedurfde manier van voetballen leidde soms tot slordig balverlies in de opbouw, waar de geslepen spits van FC ‘s-Gravenzande dankbaar van profiteerde.

Halverwege de wedstrijd was wel al duidelijk dat we voetballend de betere waren. Kansen in overvloed, maar ze gingen er niet in. Hoe anders was dat na rust. Terwijl het zonnetje doorbrak, kantelde ook de wedstrijd volledig. Het werd 3-2, het werd 3-3, het werd 3-4 en daarna ging het maar door. De teller stopte uiteindelijk bij 3-8. De ene na de andere schitterende aanval rolde op het ‘s-Gravenzandse doel af waarbij de ouders stonden. De ‘oh’s!’ en ‘ah’s!’ waren daar niet van de lucht

Het was bij vlagen Barceloniaans ’tikkie-takkie’ voetbal wat JO11-1 op de mat legde, met als hoogtepunt een ‘one-touch-aanval’ (alles één keer raken) die helaas net niet werd bekroond met een doelpunt. Leuk om te zien is dat de jongens steeds meer het spelletje gaan spelen wat Kay en Robin erin proberen te slijpen. Volgende week tegen GDA wacht weer een nieuwe test, want dan krijgen we waarschijnlijk wat meer tegenstand dan in de eerste twee wedstrijden. Lekker bezig Max, Jelle, Luca, Bram, Jason, Maxim, Thomas en Lucas, ga zo door!

Groeten, Jaco