‘Alarm’-fase 3 voor de JO14/1
Voor de JO 14-1 gingen na de eerste 3 potjes wel wat ‘alarmbellen ‘ af.
Er waren wat blessure gevallen en drie keer op rij verliezen is voor géén enkel elftal een pretje.
Maar toen kwam de wedstrijd tegen Verburch, een winstpartij!
Dit was een zeer welkome opsteker voor het team.
Vanaf toen wisten zij elkaar steeds beter te vinden in het veld en vervolgens tegen Den Hoorn speelden zij een zeer spannende wedstrijd met een 5-5 eindstand, het was mooi om te zien dat het geloof in het behalen van resultaat bleef bestaan!
Voor de wedstrijd tegen HVV, op dat moment de koploper moest er eerst wat zoekwerk worden verricht maar uiteindelijk werd er wel op het oudste voetbalveld van Nederland gespeeld en werden de punten na een 1-2 overwinning mee genomen naar ‘de Hoek’.
Ook de thuiswedstrijd tegen Erasmus leverde een 2-1 overwinning op, waardoor aansluiting met de ‘middenmoot’ een feit werd.
Bij TAC’90 was het hoogtepunt vooral de lekkere broodjes, ondanks de nodige kansen trokken zij voetballend helaas aan het kortste eind.
Thuis tegen Die Haghe werd de lijn van de vorige wedstrijd doorgetrokken, er was weinig in te brengen tegen die snelle spits en een aantal boomlange kerels.
Wilhelmus , tja wat zullen we daar over zeggen. De keeper viel helaas geblesseerd uit, maar gelukkig was de nog aanwezige keeper van de JO-12 bereid om direct het veld in te springen!
En toen… de laatste wedstrijd tegen HBS, men zegt weleens ‘safe the best for last’ nou dat hebben ze geweten! 1-4 winnen op een veld dat leek op ‘een potje ganzenbord’ het merendeel van het publiek bestond dan ook uit ganzen.
Aan het einde van het seizoen speelden zij nog 2 toernooien, zowel bij Duindorp Sv als bij VELO werden mooie resultaten geboekt!
En dan, het hoogtepunt van het seizoen: Een ouderwets potje Ouder-Kind voetbal!
Ondanks de hitte, gaven zowel de ouders als het team alles! Het eindigde dan ook in een spannende 7-6 overwinning voor het JO14 team! We hebben aardig wat talent voorbij zien komen, de stijfheid viel alles mee alleen vloog er af en toe een vader door de lucht.
Al met al was het dus een mooi seizoen en graag eindigen we met een quote van één van de ouders, ‘Bedankt voor het lachen’ en graag tot volgend seizoen…..langs de lijn of natuurlijk in het veld. Sportieve groet, de razende reporter!
