29-10-2016 | HVC’10 JO9-2 – SVH JO9-4 (3-2)

De bekercompetitie was erg goed verlopen. De kids hadden een welverdiende herfstvakantie achter de rug en waren weer helemaal ‘klaar voor de start’ zogezegd.
We begonnen deze competitie lekker met een thuiswedstrijd tegen SVH. Deze jongens hadden hun bekercompetitie eerder al in de zesde klasse afgewerkt, waar wij uit de zevende klasse zijn gekomen. Dus de trainers, vaders, moeders, opa’s en oma’s waren erg benieuwd hoe de verhoudingen in het veld tussen deze twee ploegen zouden zijn. Nou, dat ik zal ik u eens haarfijn uitleggen… We gingen vanaf het begin als een komeet uit de startblokken!
Onze bezoekers uit Den Haag wisten in het begin even niet waar ze het moesten zoeken en kregen in de beginfase letterlijk alle hoeken van het Hoekse veld te zien!
Kans op kans op kans werd gecreëerd, maar helaas verdween de bal vooralsnog niet in het netje. Blijven tikken en de druk erop houden, zo niet nog verder opschroeven, was hetgeen de JO9-2 uitstraalde. Inderdaad, de bal bleef van voet naar voet gaan en dit leidde tot zeer fraaie combinaties. Uit zo’n mooie combinatie werd zelfs een keer gescoord, nice!
Maar dit was natuurlijk nog lang niet genoeg om de overwinning over de streep te trekken, er was nog driekwart wedstrijd te gaan. Dus alertheid, concentratie en inzet was nog steeds geboden. Inmiddels waren de Haagse kids van de schrik bekomen en nadat ze de eerste storm hadden overleefd kwamen ze weer een beetje bij.
Zwaar tegen de verhoudingen in werd het 1-1 en kort daarna zelfs op een 1-2 achterstand, balen! HVC’10 was constant in de aanval en zocht heel goed de vrije ruimtes, waar SVH de bal ver op eigen helft onderschepte en meteen de lange bal hanteerde. Omdat onze strijders zich volledig gaven konden ze het op een gegeven moment niet goed en tijdig meer dichtlopen achterin. Ons zeer aanvallende en attraktieve spel werd dus simpelweg afgestraft door onvervalst, ouderwets ‘Catenaccio voetbal’. Voor diegenen onders ons die niet exact weten wat dit speltype inhoudt, hieronder een haarfijne uitleg:
“Catenaccio is een voornamelijk in Italië toegepaste speelstijl in het voetbal. Catenaccio is het Italiaanse woord voor ‘grendel’. Het is dan ook een systeem dat zich vooral richt op een goed georganiseerde en effectieve verdediging, die de aanvallen van de opponenten moet neutraliseren. Het is een combinatie van een verdediging van vier mandekkers in lijn ondersteund door een libero, in Nederland ook wel ‘laatste man’ genoemd.”
Dit staat dus in principe haaks op de Nederlandse speelstijl en wordt ook over het algemeen als negatief ervaren. Uiteraard is het een kunst om ook deze speelstijl te beheersen.
Waarschijnlijk hadden de trainers van de tegenstander onze wedstrijden op beeld teruggekeken en geanalyseerd. Een andere reden voor deze verdedigende tactiek kan ik zo snel niet bedenken.
Jullie zullen dus wel begrijpen dat het voor onze kids een zware wedstrijd was vandaag.
Maar dat weerhield hen er niet van om toch te proberen om de gelijkmaker en het liefst ook nog de 3-2 te scoren. Het harde werken werd dan ook gelukkig beloond, kaboem 2-2!
Een punt was in ieder geval binnen kon je eigenlijk wel zeggen. Maar nee, deze gelijkmaker smaakte naar meer, veel meer. Het restant van de tweede helft werd in de zesde versnelling afgewerkt en zo probeerden onze helden de tegenstander kapot te spelen.
Ondertussen had de trainersstaf wel een vaste verdediger neergezet, zodat een eventuele, onverhoopte aanvalspoging onschadelijk gemaakt kon worden.
Er werd dus in een hoog tempo gespeeld en je zag zelfs dat SVH grote moeite had met ons spel, zelfs met drie wissels om de vijf minuten, welke werd toegepast.
Het rondtikken bleef maar doorgaan en doorgaan.
En toen …. ja, ja ….. jaaaaaaaaaaa!!! Hij zat erin, 3-2! Nu kon de overwinning toch haast niet meer door al die kleine vingertjes glippen zou je denken? Poeh, die laatste minuten werden nu toch wel erg spannend. Het was bijna niet meer te doen voor het publiek. Ja hoor, gelukkig was daar dan toch het laatste, verlossende fluitsignaal van de scheidsrechter! Een DUBBEL EN DIKVERDIENDE OVERWINNING was behaald. Iedereen was zeer opgelucht en klapte zijn/haar handen bijna stuk. Zo trots en blij waren we met deze goede wedstrijd. De eerste drie punten zijn binnen!
Ook doet het de technische staf goed om te zien dat onze corner ook een steeds gevaarlijker wapen blijkt te worden. Uit zo’n situatie wisten onze aanstormende talenten ook een keer te scoren. J&J (Jongens en Jette), heel knap en goed gevoetbald. Complimenten voor het hele team. Volgende week spelen we uit tegen MSV’71 om 11:00 uur. U ziet het, zelfs de organisatie van Halloween Hoek van Holland houd rekening met de ruststijden en optimale voorbereiding
van ons team. Tot volgende week! Ik zeg….: ♪ Olé olé olé, HVC!! ♪

Groet Tony Schuurmans