29-09-2018 | HVC’10 JO13-2 – ESDO JO13-3 (9-0)

Het begint ondertussen een beetje eentonig te worden. U zal vast nu ook wel denken: toch niet weer zo’n lyrisch verslag van JO13-2 hè? Maar ja, wél dus. Wat goed is, is goed en wat slecht is, is slecht. En ik ga dingen die recht zijn niet krom lullen. Kortom: ja, het was weer een galavoorstelling van JO13-2. En ja, ze hebben – net als alle voorgaande weken – weer de sterren van de hemel gespeeld. Dus ja, ook dit wordt weer een stukje vol overtreffende trappen, loftuitingen en complimenten.

Maar goed, laten we eerst beginnen met wat puntjes van kritiek. Want die zijn ook heus wel aan te wijzen. Gelukkig maar, want als er niks fout zou gaan was die indeling van de teams en zo helemaal een lachertje geweest 😉 Laten we eens beginnen met de uitslag. Op zich klinkt 9-0 natuurlijk dikke prima. Maar de jongens snappen ook heus wel dat het publiek langs de kant halverwege niet voor niets ’10, 10, 10!’ begon te roepen. Want de dubbele cijfers halen, dat zat er in deze wedstrijd tegen ESDO zeker in. Ik heb het niet precies bijgehouden, maar ik denk dat ik er niet heel ver naast zit als ik gok dat we zo’n 138 kansen hebben gekregen (kan ook 137 of 139 zijn geweest). En dan is negen doelpunten geen al te hoog rendement. Dat wordt dus weer een training op afwerken deze week 🙂

Nog meer kritische noten die gekraakt moeten worden? Nou ja, er ging wel eens een balletje verkeerd en er werd wel eens een duelletje verloren. Maar dat gebeurt ze zelfs op de PlayStation bij FIFA 19 wel eens. Nee, eigenlijk viel er verder weinig op aan te merken. Als ouders langs de lijn verbazen we ons iedere week weer over hoe makkelijk het op het veld allemaal klikt onderling. Het is natuurlijk heerlijk om met Micka een vaste keeper te hebben. We hoeven ook geen ruzie te maken om wie achterin staan, want we hebben drie topverdedigers in huis. En die andere jongens maakt het allemaal niet uit op welke plek ze spelen, als ze maar lekker vaak aan de bal komen en kunnen aanvallen.

Dat deden ze ook tegen ESDO weer naar hartenlust. Binnen no-time stond het 3-0 en was de wedstrijd eigenlijk al gespeeld. Het was mooi om te zien dat de concentratie toch geen moment verslapte. Daar zorgden Ruben en Marlon langs de kant ook wel voor. Druk coachend en gebarend bleven ze de jongens scherp houden. Het leidde tot een onophoudelijke golf van aanvallen op het doel van de arme keeper van ESDO. Die werd bij vlagen helemaal dronken gespeeld, maar hij had het geluk dat het vizier van de HVC’ers niet helemaal op scherp stond, anders was er echt een monsterscore uit gerold.

Leuk voor Arian was dat hij na een paar weken met een handblessure weer een helft kon meedoen. Leuk was ook dat Maxim weer op de bank zat, zij het als toeschouwer na een flinke keelamandelontsteking. Hopelijk ben je snel weer fit Maximus! En het was ook leuk om te zien dat Robbie Voogd als invaller uit JO13-4 lekker meedraaide. Top gedaan! Komende zaterdag spelen we om 11.00 uur thuis tegen SEP, dat ook de eerste twee competitiewedstrijden heeft gewonnen. Kom de JO13-2 vooral aanmoedigen! De meeste ouders staan namelijk achter de bar om hun vrijwilligerstaak uit te voeren en oma Jannie kan langs de lijn wel wat vocale hulp gebruiken. Dusse: HVC, láááa la-la, HVC!