26-11-2016 | HVC’10 JO11-1 – HBS JO11-5 (1-1)

Vorige week had ik het op deze plaats al aangekondigd: de confrontatie tussen HVC’10 JO11-1 en HBS zou zaterdag een Kraker met een hoofdletter K gaan worden. Nou, daar had ik dus geen (hoofd-)letter teveel mee gezegd. Want een Kraker werd het, afgelopen zaterdag aan De Rondgang. Spanning, strijd, tactiek, kolderieke en discutabele momenten, blunders, mooi voetbal; alles zat erin.

Met HBS troffen we de koploper van onze poule, met twaalf punten uit vier wedstrijden. Zelf hadden we na drie duels ook de maximale score, in ons geval dus negen punten. Kortom: de eerste plaats stond op het spel. Uiteraard hadden we ons huiswerk vooraf al gedaan, dus via-via wisten we dat HBS een fysiek zeer sterke ploeg heeft die we voetballend echter wel de baas zouden moeten zijn.

En voetballen, dat kunnen de mannen van Kay en Robin wel. Onze elitaire vrienden uit ’t Haagsche hadden al snel door dat we niet van de lange ballen zijn, maar dat we houden van een verzorgde opbouw van achteruit. Jason is doorgaans de man die onze aanvallen moet opzetten en daar probeerde HBS een stokje voor te steken door al heel vroeg fanatiek druk te zetten. Over het algemeen weet onze balvaardige spelmaker daar wel raad mee, dus bij vlagen konden we we nog steeds aardig onder die druk uit voetballen.

De trainer van HBS werd gedurende de wedstrijd zo gek van die almaar opkomende Jason, dat hij boos tegen zijn blonde aanvaller riep: ,,Nu ga je bij de nummer 2 staan en je laat ‘m geen enkele keer meer aan de bal komen!”. Waarna Jason doodleuk een paar seconden later met een paar heerlijke passeerbewegingen zijn blonde bewaker van zich afschudde en weer een aanval inleidde. Lekker hoor.

Ondanks het feit dat we voetballend dus beter waren, keken we wel lang tegen een achterstand aan. Zelfs Max, die weer geweldig stond te keepen, kon niets doen aan de bal die in de eerste helft van grote afstand over zijn hoofd in het doel werd geschoten (0-1). Na rust gingen alle remmen los bij JO11-1, maar de bal wilde er maar niet in. Naast, over of tegen de keeper; steeds gingen de ballen net verkeerd.

Tot in de slotfase De Tactische Omzetting (vanaf nu beter bekend als DTO) van de trainers kwam. Ze zetten Luca als extra aanvaller voorin, waardoor we in een zeer gewaagd 1-1-1-4-systeem (1 keeper, 1 verdediger, 1 middenvelder, 4 spitsen) gingen spelen. Het slotoffensief leidde tot een hoekschop, die via Thomas en Lucas uiteindelijk in de handen van de grabbelende HBS-keeper belandde. Maar pakte hij de bal nou óp of óver de lijn? Opa Ben schreeuwde langs de kant heel hard ‘Doelpunt!’ en scheidsrechter Wilco wist ook zonder doellijntechnologie genoeg: de bal was er overheen. Prima, 1-1, een meer dan verdiend punt voor JO11-1. Topwedstrijd weer van jullie, Max, Jelle, Bram, Luca, Jason, Maxim, Thomas en Lucas, het was genieten langs de lijn. Volgende week winnen bij Kethel Spaland!

Groeten, Jaco

P.s. Raymond, met een lekker advocaatje erbij moet dat vast een geweldig verslag-op-rijm worden volgende week!!!