20-10-2018 | Loosduinen JO13-1 – HVC’10 JO13-2 (3-0)

Halloween is officieel pas op 31 oktober, maar in de kantine van Loosduinen hangt het al vol met skeletten, heksen en enge maskers. Als je de wc-deur opentrekt, is het eerste wat je ziet een bloederige poster met daarop de aankondiging van het Halloweenfeest bij de Haagse voetbalclub. Kortom: het spookt op het sportpark aan de Madesteinweg, zo merkte de JO13-2 van HVC’10 op een broeierige woensdagavond.

Woensdagavond? Ja, woensdagavond. De jongens van Ruben en Marlon moesten eigenlijk zaterdag aantreden in de tweede ronde van het bekertoernooi, maar vanwege een aantal vakanties was de wedstrijd tegen Loosduinen JO13-1 een paar dagen vervroegd. Helaas moesten we het nu wel doen zonder onze Oranje-international Micka en Rayvano, die uiteraard niet kon ontbreken op de verjaardag van moeder Rinske (van harte!).

Het beloofde sowieso een zwaar potje te worden. Loosduinen JO13-1 speelt een klasse hoger en staat daarin stijf bovenaan. Een mooie uitdaging dus voor onze boys, die tot nu toe ook alle wedstrijden hebben gewonnen en vrijwel allemaal met duidelijke cijfers. Het werd een Kraker met een hoofdletter K. Hartslag 220+, u kent het wel. Klotsende oksels, overslaande stemmen, dat soort werk.

Rond half 7 stond iedereen klaar op het hobbelige grasveld van Loosduinen toen de scheidsrechter ineens met de mededeling kwam dat we gingen verhuizen. Het hoofdveld bleek bij nader inzien een geschiktere locatie voor deze Kraker met de hoofdletter K. Op het kunstgras ontspon zich een bikkelharde strijd. Beide ploegen vlogen er vol in. Het werd zo’n wedstrijd waarbij de vonken er vanaf vlogen. Stevige duels, onverzettelijk verdedigingswerk, maar ook prachtige combinaties, mooie driehoekjes en uitblinkende keepers. Alles kwam voorbij.

De JO13-2 had tot nu toe amper tegenstand gehad, maar Loosduinen bleek een tegenstander van formaat. De verdediging stond echter als een huis en Max bleek een waardige vervanger van onze rots-in-de-branding Micka. Na ruim drie kwartier spelen prijkte op het scorebord nog altijd de brilstand (0-0) en gingen we ons langzaam eens verdiepen in de bekerregels. Bij een gelijke eindstand moesten strafschoppen volgens het nieuwe ABBA-principe worden genomen, zo lazen we. Ook een leuke manier om Loosduinen hun Waterloo te laten vinden, grapten we langs de lijn.

Tien minuten voor tijd gebeurde echter iets mysterieus. Het leek wel of Halloween op Sportpark Madestein een paar dagen eerder begon. De lichtmasten aan één kant van het veld floepten ineens uit, waardoor onze rechterkant plotseling in het donker stond. Behoorlijk spookachtig. Omdat de Haagse technici het licht niet meer konden repareren, waren er twee opties: de wedstrijd later uitspelen of uitwijken naar een ander veld. Omdat we er nu toch waren, besloten we maar op het gras verder te gaan. Het zal altijd de vraag blijven of dat het verschil maakte, maar feit is dat Loosduinen daar het verschil wist te maken. De 1-0 kwam hard aan en daar profiteerde Loosduinen van door in de laatste minuten ook nog de 2-0 en 3-0 te maken.

Zonde, maar wat heeft de JO13-2 er onwijs hard voor gevochten en wat hebben ze bij vlagen ook goed gevoetbald tegen een hoger aangeslagen tegenstander. Al met al een leerzaam avondje, met een mysterieus tintje. Want uhh, spoken bestaan niet?? Ik ben er na vanavond niet meer zo zeker van… 😉