19-01-2019 | HVC’10 JO13-2 – Kethel Spaland JO13-2 (0-1)
Ferliezen, verliesen of verliezen, hoe schrijf je dat ook alweer?? Oké, geintje natuurlijk, dat weet ik heus wel. Voor m’n werk gebruik ik dat woord vaak genoeg als ik op de tribune zit (opvallend vaak bij wedstrijden van Feyenoord 😉 ). Maar het woord ‘verliezen’ in combinatie met HVC’10 JO13-2? Nee, dat komt slechts zelden voor. Ik heb het even teruggezocht in de vorige verslagen en ik kwam het slechts één keer tegen, ergens halverwege oktober na de bekerwedstrijd tegen Loosduinen.
Verder is het alleen maar winnen, winnen, winnen. En één keer een gelijkspel in die nu al legendarische kampioenwedstrijd tegen Westlandia. Zaterdag was het echter weer zo ver. Met de hoofden naar beneden kwamen onze matadoren na de oefenwedstrijd tegen Kethel Spaland het veld af lopen. Het chagrijn straalde van de gezichten af. Logisch ook, want verliezen is nooit leuk. Maar aan de andere kant vond ik het ook wel weer mooi om te zien. Echte winnaars zijn het. En bovendien hadden ze ook voldoende reden om teleurgesteld te zijn. Want de jongens verdienden het totaal niet om te verliezen van Kethel Spaland JO13-2, een goede ploeg uit de 3e klasse.
De JO13-2 is voor de winterstop kampioen geworden in de 5e klasse en gaat nu de 4e klasse in. Het beloofde op voorhand dus een mooie uitdaging te worden tegen Kethel Spaland, dat een klasse hoger speelt. Op het veld was van dat verschil echter niets te zien. Sterker nog, in voetballend opzicht was HVC’10 beter en sterker. Kethel Spaland zette veel druk op de bal, aanzienlijk meer dan de jongens gewend waren in hun vorige wedstrijden. Maar vaak kwamen ze met vlotte combinaties en mooie driehoekjes weer onder die druk uit. Er zaten prachtige aanvallen bij en het was vrijwel constant eenrichtingsverkeer richting het doel van de bezoekers uit Schiedam.
Alleen ja, doelpunten maken bleek een probleem. Wat de mannen van Ruben en Marlon ook probeerden, de bal wilde er maar niet in. De afwezigheid van de VAR in Hoek van Holland liet zich ook gelden. Rayvano knalde de bal na weer zo’n heerlijke aanval vol op de onderkant van de lat. Volgens de jongens die er dichtbij stonden, stuiterde de bal daarna eerst een keer achter de lijn voordat-ie weer het veld in kwam. Maar ja, onze leidsman Wim Sluimer kon helaas niet de hulp van de videoarbiter inroepen, waardoor voor altijd een raadsel zal blijven of de bal nou wel of niet over de lijn was.
Aan de andere kant viel het doelpunt kort voor rust wel, uit een bijzonder curieus moment. Kethel Spaland kreeg op zo’n 35 meter van het doel een vrije trap en de jongen die achter de bal ging staan, besloot het gewoon maar eens te proberen. Ik vraag me af of het bewust was, maar de bal vloog wel precies in de kruising. Keeper Joery keek recht tegen de zon in en kon het wonderschone doelpunt daardoor ook niet voorkomen (0-1). In de tweede helft werd keihard gestreden om langszij te komen, maar ondanks een groot overwicht wilde de 1-1 maar niet vallen. Met chagrijnige en teleurgestelde koppies bij de mannen als resultaat.
Desondanks: goed gedaan jongens! We hebben genoten van jullie inzet en van de manier waarop jullie hebben gevoetbald tegen zo’n ploeg. Dat belooft weer een hoop moois voor de competitie!
