17-11-2018 | Maasdijk JO13-2 – HVC’10 JO13-2 (0-6)

Zat er iets in de thee? Is er met deuren gesmeten in de kleedkamer? Heeft trainer Ruben een donderspeech gegeven? Het zal waarschijnlijk altijd wel een mysterie blijven wat zaterdag in de rust van de wedstrijd tussen de JO13-2’s van Maasdijk en HVC’10 gebeurde in de Hoekse kleedkamer. Feit is dat HVC’10 na een gezapige eerste helft in de tweede 30 minuten de tegenstander met heerlijk combinatievoetbal van het veld blies.

Het zal allicht ook te maken hebben gehad met het vroege aanvangstijdstip. Het was pikkedonker en de autoruiten waren nog bevroren toen we al moesten afreizen naar Maasdijk. Om 8.30 uur beginnen, dat gebeurt toch alleen als je in de F’jes zit? Maar goed, we mochten dan wel op het hoofdveld aan de Lange Kruisweg in het knusse dijkdorpje spelen. Een paar maanden geleden, helemaal aan het begin van het seizoen, deden we dat ook al. Na slechts twee gezamenlijke trainingen liet de JO13-2 toen zien hoeveel potentie er in dit team zit. Het werd toen voor de beker een wervelende voetbalshow die volgens mij in 9-1 eindigde.

Nu gingen we als ongeslagen koploper in de competitie (21 punten uit zeven wedstrijden) terug naar Maasdijk, dat in de subtop staat. Afgelopen week kregen we wel te maken met een fikse tegenvaller op het personele vlak. Micka brak bij de KNVB-training haar pink en kan de komende weken helaas dus niet keepen. Via-via (leve de kapper, daar hoor je altijd wat!) kwamen we uit bij Joery Luchtenburg, die Micka voorlopig zal vervangen onder de lat.

Het werd zoals gezegd een wedstrijd met twee gezichten. Voor rust oogde het slap, mat en ongeïnspireerd wat JO13-2 liet zien. Oma Jannie kan op de tribune dropjes uitdelen wat ze wilde, het hielp allemaal niet. De bal wilde er maar niet in. Maar toen kwam de rust. Ondanks een behoorlijk kort nachtje had Ruben blijkbaar toch nog voldoende stemgeluid over om de boel op scherp te zetten in de kleedkamer. In de tweede helft stond namelijk een heel ander HVC’10 op het veld. Het HVC’10 dat de afgelopen maanden de ene na de andere tegenstander de vernieling in speelde. En zo verging het uiteindelijk ook met Maasdijk. Ineens lukten alle driehoekjes weer, ineens kwamen de steekpassjes vanaf het middenveld weer aan, ineens werden alle duels weer gewonnen. En vanzelf vielen ook de doelpunten. Voor Maasdijk was er geen houden aan. Met flitsende aanvallen over de zijkanten brak HVC’10 keer op keer door. Het resulteerde uiteindelijk toch weer in een klinkende zege: 0-6.

Komende zaterdag gaan we naar Quintus, de nummer 3 van de ranglijst. Gelukkig om 9.30 uur. Het legioen (én Micka) langs de kant rekent erop dat jullie dan direct scherp zijn, Glenn, Luca, Sem, Luc, Maxim, Daan, Lucas, Daniël, Arian, Levon, Rayvano, Jamey en Joery! 😉

Groeten, Jaco