10 jaar HVC’10, deel 2: Missie na fusie

HVC’10 bestaat op 1 juli 2020 precies 10 jaar. In het jubileumjaar van de club komen de hoogtepunten uit de geschiedenis van de Hoekse voetbalclub aan bod in een maandelijkse rubriek. In deel 2: Missie na fusie.

Door: Jaco Kaijen
Foto’s: Jan Oprel / 2011
Video: WOS Sport, klik HIER

Ze speelden vrijwel allemaal op hoog niveau bij de ‘grote’ clubs in het Westland of daar buiten. Veelal begin twintigers, in de kracht van hun carrière. Toch kozen ze in 2009 voor een terugkeer naar Hoek van Holland, om daar te gaan spelen voor een club die in de 4e klasse zat. ,,Hoog voetballen klinkt leuk. Maar voetballen met jongens die je goed kent en die allemaal uit ‘De Hoek’ komen, dat is nog veel mooier”, zegt Leroy Smits, de aanjager van het proces dat leidde tot de terugkeer naar eigen dorp van vele talentvolle Hoekse voetballers.

Met de fusie tussen Hoekse Boys en VV Hoek van Holland in het vooruitzicht besloten ze hun krachten te bundelen. Samen hadden ze een missie: ze wilden het voetbal in Hoek van Holland naar een hoger plan tillen. Zelf speelde Smits op dat moment bij de ‘s-Gravenzandse SV, beter bekend als ‘De Sport’. Remco Koornhof, Nillson van der Hoff, Erik van der Meer en John Labigar speelden voor de toenmalige tegenhanger van ‘De Sport’, namelijk ‘s-Gravenzandse VV, beter bekend als ‘Rood-Wit’. Otmar van Deventer en Dennis Kok kwamen net als Smits over van de ‘s-Gravenzandse SV, Barry Knipscheer van Naaldwijk, Roy Deijbel van Westlandia en Dennis Boon van BVCB. In de Timeless, hun stamkroeg, stelden ze zo’n beetje zelf de selectie samen. Al een jaar voor de fusie gingen ze met elkaar voetballen, met als doel om het nieuw te vormen HVC’10 zo snel mogelijk op niveau te brengen.

Bouwen aan toekomst
,,Op dat moment waren we nog geen vriendengroep. We kenden elkaar wel en spraken elkaar af en toe in de kroeg, maar dat was het wel. De verbindende factor was dat we allemaal konden voetballen”, aldus Smits. De meesten speelden op dat moment in de 1e klasse. Bij Hoekse Boys gingen ze de kelder van het amateurvoetbal in. ,,We wisten dat we eigenlijk onder ons niveau gingen voetballen. Maar wel met het perspectief om leuke dingen te doen en kampioen te worden. Kijk, je kan allemaal terugkomen als je 30 jaar bent. Maar als je met elkaar echt iets wil neerzetten, dan moet je dat op tijd doen. We wilden bouwen aan de toekomst van de nieuwe fusieclub, iets neerzetten voor de toekomst.”

Met Frenk van der Kleij als trainer werd Hoekse Boys in het seizoen 2009-2010 op overtuigende wijze kampioen van de 4e klasse C. Van de 24 wedstrijden werden er 21 gewonnen. De doelcijfers waren indrukwekkend: 110 doelpunten voor, 19 tegen. Dennis Boon maakte meer dan 40 goals en mocht zich daarmee de topscorer van het Westland noemen. Zijn vader Henk kwam in 2010 over van BVCB om de eerste trainer te worden van HVC’10, de nieuwe fusieclub.

,,De meeste jongens kende ik toen al wel”, aldus Henk Boon. ,,Niet persoonlijk, maar als voetballer natuurlijk wel.” Volgens aanvoerder Smits was het niet meer dan logisch dat Boon voor de groep kwam te staan. ,,Iemand met zo’n cv, afkomstig uit Hoek van Holland en ook nog eens beschikbaar. Ja, dat sprak voor zich.” De wedstrijdbesprekingen van Boon staan hem nog steeds bij. ,,Henk praat heel rustig, maar hij weet met de juiste woorden en heel veel gevoel een groep te raken en inspireren.” Regelmatig liepen de spelers vanuit de kleedkamer met het kippenvel op hun armen richting het veld na zo’n bespreking van Boon. ,,Hij wist een bepaalde emotie op te wekken”, aldus Smits.

Fietscompetitie
In dat jaar sloten ook Michael van den Bos (van ‘s-Gravenzandse SV) en Jorrit Denkers (‘s-Gravenzandse VV) weer aan bij de gefuseerde club uit hun dorp. Keeper Daniël van der Knijff maakte eveneens de overstap van ‘De Sport’, waardoor trainer Boon met een selectie vol kwaliteit de 3e klasse C in ging. ,,Een fantastische competitie met al die derby’s. Het werd ook wel de ‘fietscompetitie’ genoemd. Met de kwaliteiten die wij in de selectie hadden, moesten we eigenlijk wel kampioen worden. Maar al die derby’s tegen Monster, Naaldwijk, Westlandia, Honselersdijk en ook VDL en MSV’71 zijn nooit makkelijk”, zegt de trainer, die met zijn ploeg altijd dominant wilde voetballen. ,,Met veel druk naar voren, goed positiespel en opkomende backs. M’n vleugelverdedigers Mitchel van Boven en Nillson van der Hoff kwamen er altijd ‘blind’ overheen. We hadden een goed elftal hoor, met veel kwaliteit. Daniël van der Knijff onder de lat, Otmar en Snip (Jeroen Rensen) centraal achterin, een middenveld met Erik van der Meer, Remco Koornhof en Leroy, Michael van den Bos in een ‘zwervende’ rol vanaf rechts en Dennis Boon in de spits. Mits fit was Dennis Kok ook een topper om erbij te hebben. Er zaten wel wat personality’s bij in de groep, maar voor mij als trainer was het heel prettig om daarmee te werken. Als je een goed verhaal hebt en je laat ze deel uitmaken van je plan, dan worden ze vanzelf een verlengstuk op het veld.”

De druk was hoog, erkent Smits. ,,Heel Hoek van Holland verwachtte iedere week dat we wel ‘even’ gingen winnen. Dat hoorde je ook steeds in de kantine. Zo werkt het nog steeds, maar toen nog wel meer dan nu. Sommige jongens hadden daar best wel moeite mee. Maar op het veld raakten we niet snel in de war. We verloren wel eens, maar nooit een paar keer achter elkaar. We voelden ons in die fase onoverwinnelijk. We wisten dat bepaalde teams heel graag van ons wilden winnen, met name tussen Monster en ons heerste de nodige vijandigheid. Wij straalden een bepaalde vorm van arrogantie uit, daar deed ik zelf ook aan mee. We hadden het gevoel dat we voetballend beter waren dan de andere teams. Dat jaar in de 3e klasse, het eerste jaar van HVC’10, behoort samen met de promotie naar de 1e klasse tot de hoogtepunten uit mijn carrière.”

Voor iedere wedstrijd wandelden Boon en zijn mannen naar de ‘buren’ van PV Markeer. Bij de jeu des boules-vereniging van voorzitter Arend Knipscheer hield de trainer in die tijd steeds zijn bespreking. ,,In de oude kantine hadden we daar geen aparte ruimte voor en ik wil een bespreking ook niet in de kleedkamer houden”, aldus de trainer. ,,Ik woon tegenover de jeu des boules en hoefde op zaterdagochtend dus alleen maar even de weg over te steken om wat dingen op te hangen. De samenwerking met Arend was perfect. Het waren best wat hectische jaren rond de fusie, maar als selectie hebben we ons daar altijd goed voor kunnen afsluiten.” Smits: ,,Wij focusten ons vol op het voetbal. Alles daar omheen ging vrijwel langs ons heen. Dat was ook onze kracht.”

Thuis kampioen
Het hoogtepunt was op 7 mei 2011, de thuiswedstrijd tegen Naaldwijk, één speelronde voor het einde van de competitie. Tijdens het duel sijpelde door dat concurrent Monster ging verliezen bij KMD. ,,Zelf wonnen we met 3-0. Ik maakte er twee en Dennis Boon de derde”, aldus Smits. ,,Thuis kampioen worden, met zo’n beetje heel Hoek van Holland langs de lijn, dat is het mooiste wat er is. We hebben het kampioenschap in de kantine gevierd en zijn daarna met z’n allen de kroeg in gegaan. Wat een mooi feest was dat.”

In het tweede seizoen onder Boon (2011-2012) liep HVC’10 maar net promotie naar de 1e klasse mis. ,,We waren toen misschien wel de beste ploeg in die competitie, maar door blessures en persoonlijke omstandigheden verspeelden we toen aan het einde van het seizoen de nodige punten”, aldus Boon, die daarna met ,,pijn in het hart” vertrok. Aan het einde van afgelopen seizoen keerde hij weer terug, om de hoofdmacht te behoeden voor degradatie uit de 2e klasse. ,,De meeste jongens uit mijn eerste periode zijn gestopt, ik moest echt weer namen gaan leren. In vergelijking met toen zijn de faciliteiten bij HVC’10 nóg beter geworden. Met de nieuwe kantine als kers op de taart.”

Ambitie
Boon is nu als technisch adviseur weer betrokken bij HVC’10. ,,Ik wil mijn kennis delen en de club impulsen geven. Met Piet op de voorgrond en ik op de achtergrond, willen we hier de komende jaren echt stappen gaan zetten. De club moet in Hoek van Holland recht overeind staan en een echte familieclub worden.”

Smits is op z’n 32e nog steeds een bepalend gezicht in de hoofdmacht van HVC’10. Hij maakte onlangs na 10 maanden afwezigheid vanwege een hernia zijn rentree en wil het liefste nog jaren in het zwart-blauw spelen. ,,Ik heb er geen moment spijt van gehad dat ik in 2009 ben teruggekomen. Ik had nog 10 jaar voor geld bij ‘s-Gravenzande kunnen voetballen, maar dit was zonder twijfel veel mooier. Mijn wens voor de komende 10 jaar? Ik hoop dat we weer meer dan 750 leden gaan krijgen, dat we een stabiele tweedeklasser blijven en dat de club ook financieel gezond wordt. Dat zijn drie mooie doelstellingen.”

In deze rubriek verscheen eerder: https://www.hvc10.nl/10-jaar-hvc10-deel-1-samen-sterk/