10 jaar HVC’10, deel 1: Samen Sterk

HVC’10 bestaat op 1 juli 2020 precies 10 jaar. In het jubileumjaar van de club komen de hoogtepunten uit de geschiedenis van de Hoekse voetbalclub aan bod in een maandelijkse rubriek. In deel 1: de fusie.

Door: Jaco Kaijen
Foto’s: Thierry Schut / 2010

Het is op een verjaardagsfeest van een gezamenlijke kennis, ergens in 2008, als Leroy Smits op Aad Moerman afstapt. Smits, een talentvolle voetballer van de ‘s-Gravenzandse SV, stelt zich voor aan de Hoekse horeca-ondernemer. De twee raken aan de praat. Al snel gaat het over hun gezamenlijke passie, voetbal. ,,Ik wil met m’n vrienden graag weer in Hoek van Holland gaan spelen. Maar ja, de helft komt bij Hoekse Boys vandaan en de andere helft bij VV Hoek van Holland”, zegt Smits tegen Moerman. ,,Als jij zorgt dat ze gaan fuseren, komen wij allemaal voor die club spelen.”

Topattractie
Het blijkt de aanzet tot de oprichting van HVC’10. Nu, elf jaar later, blikt Moerman op het terras van Unicum Waterweg terug op die roerige jaren. Hij heeft de anekdote over de start van de fusie in kleine kring al vaak verteld. ,,Na het gesprek met Leroy werd ik laaiend enthousiast. Ik had in het verleden al eens geroepen: als er kans op een fusie is, ga ik één keer al mijn relaties aanschrijven, want het wordt dan echt een topattractie.” De restaurant-eigenaar besloot na het praatje met Smits eerst voorzitter Piet van der Wel van Hoekse Boys en penningmeester Ruud Kenters van VV Hoek van Holland te bellen.

,,Ik werkte toen nog bij Melior en wist dat Unicum mogelijk verkocht zou worden”, zegt Kenters. ,,Toen Aad me uitnodigde voor een gesprek, dacht ik dat het over hypotheken zou gaan. Maar hij begon over een fusie tussen Hoekse Boys en ‘Blauw-Wit’, zoals wij VV Hoek van Holland noemden.” Beide clubs speelden op dat moment in de kelder van het amateurvoetbal. Zondagclub Hoek van Holland kampte ook nog eens met financiële problemen. ,,Het was alarmfase 1”, erkent Kenters. ,,Voorzitter Wim Booij, secretaris Bas van Bergen en ik zaten iedere week bij elkaar om te bespreken hoe we verder moesten. We hadden bijna geen jeugd meer en ook weinig senioren.”

Het telefoontje van Moerman kwam dan ook precies op het juiste moment. ,,Alles viel op dat moment op z’n plek”, zegt Kenters. ,,Natuurlijk brengt zo’n fusie emoties en gemengde gevoelens met zich mee. Het gaat toch om je ‘cluppie’. Maar de mensen die boos weggelopen zijn, zijn op één hand te tellen. Iedereen zag de essentie ervan in. Het was niet meer realistisch om met twee aparte verenigingen in Hoek van Holland door te gaan.”

Gelijkwaardigheid
Datzelfde gevoel leefde bij Hoekse Boys, dat weliswaar financieel gezond was, maar ook weinig groeimogelijkheden had. ,,Zolang beide verenigingen zelfstandig waren, kon de beoogde piramide bij de jeugdafdeling nooit tot stand komen”, aldus Van der Wel, destijds voorzitter van de rood-zwarte club. ,,Als we het voetbal in Hoek van Holland dus naar een hoger plan wilden brengen, dan waren we genoodzaakt om samen te gaan. Niet iedereen stond er gelijk juichend tegenover, er was een groepje dat zich verzette tegen de fusie. Die mensen zeiden: laat ze van Hoek van Holland maar aanschuiven. Maar ik heb vanaf het begin gezegd: we beschouwen elkaar als gelijkwaardig, alleen op die manier kunnen we een fusie tot stand brengen”, aldus Van der Wel, die toen al ervaring had opgedaan bij de fusie van middelbare scholen in het Westland.

De hoofdrolspelers in de fusiegesprekken roemen allemaal, onafhankelijk van elkaar, de rol van Wim Booij in het hele proces. De geboren Hagenaar werd voorzitter van VV Hoek van Holland in een periode waarin de club het water al aan de lippen stond. ,,Wim was een buitenstaander, hij bekeek alles met een ‘helikopterview’. Hij stond er heel anders in dan voorgaande voorzitters van de club. Dat waren echte Hoekenezen, die prakkiseerden er niet over. Daarmee viel niet eens te praten over een fusie”, aldus Moerman. ,,Het grote voordeel was dat Wim geen ‘oud zeer’ had met Hoekse Boys”, zegt Kenters. En Van der Wel: ,,Wim heeft zijn groep mensen op een rustige en kalme manier meegenomen het proces in.”

Toekomstvisie
Moerman, die bij beide clubs had gevoetbald, schotelde de leden van Hoekse Boys en VV Hoek van Holland een toekomstvisie voor. Met de bouw van l’Avenue zou het inwoneraantal in het dorp flink toenemen. ,,Ik heb gezegd: alleen zijn jullie ten dode opgeschreven. Maar samen staan we sterk. Ik ben steeds blijven hameren op de toekomst. In het begin heb ik wel een paar slapeloze nachten gehad. Maar toen ik na een paar vergaderingen met beide clubs merkte dat ze elkaar gingen vinden, was dat voorbij.” Begin 2009 nodigde Moerman de spelers uit die samen met Smits graag weer in eigen dorp wilden gaan voetballen. Ze speelden bij clubs als Westlandia, ‘Rood-Wit’ of ‘de Sport’ in ‘s-Gravenzande, waar ze aardig verdienden. ,,Ik heb ze gezegd: als jullie allemaal terugkomen, krijgen we aanzicht in het Westland, we gaan vier klassen omhoog, we krijgen een nieuwe kantine, we gaan richting de 700 leden, het wordt één groot feest! Maar dan moet je wel met de hand op je hart beloven dat je ook komt als het doorgaat.”

De groep van zo’n vijftien spelers, veelal begin twintigers, raakte zo enthousiast door de plannen dat Smits en co al in 2009 besloten naar Hoekse Boys te komen. Ze promoveerden direct van de vierde naar de derde klasse. Intussen werd achter de schermen hard gewerkt aan de fusie. Hoek van Holland liet zich ‘uitkopen’ op het complex aan de Lemaireweg. Het geld dat daarmee binnen kwam, werd gereserveerd voor de bouw van een nieuwe kantine aan De Rondgang. Moerman haalde in 2010 bij de start van de Tour de France in Rotterdam zo’n 35 sponsoren binnen, waardoor alle teams van de nieuwe fusieclub HVC’10 in nieuwe tenues gestoken konden worden. De welbespraakte ondernemer wist de Stena Line te strikken als hoofdsponsor.

Puzzelstukjes
Op 1 juli 2010 was de fusie een feit: Hoekse Boys en VV Hoek van Holland gingen verder als HVC’10. Rood-zwart en blauw-wit werden samen zwart-blauw. ,,Ik denk dat dit een van de mooiste fusies in jaren is geweest”, zegt Kenters. ,,Het kwam precies op het juiste moment, iedereen was hier aan toe. Alle puzzelstukjes vielen in elkaar. Natuurlijk denk ik nog wel eens met weemoed terug aan mijn tijd bij ‘Blauw-Wit’ als ik langs de oude locatie rijd. Het is lastig om je eigen plekkie te verlaten. Maar ik ben ook realistisch. Alles is nu veel beter.”

Op de vraag of nu, bijna 10 jaar later, hun verwachtingen van de fusie zijn uitgekomen, antwoorden ze alle drie bevestigend. ,,Alles wat we toen voor ogen hadden, is gerealiseerd”, aldus Van der Wel. ,,Het zou alleen mooi zijn als we richting de 800 leden kunnen gaan. En ik hoop dat ik in de toekomst nog eens een promotie naar de 1e klasse mag meemaken.” Ook Kenters benadrukt geen seconde spijt te hebben gehad van de fusie. ,,Voor de jeugd is het fantastisch, alles speelt bij elkaar. En als ik naar mezelf kijk: ik kom graag op de club. Iedere zaterdag rond 4 uur komen we naar HVC. Jan Pille, Johan Boon, Frank Burgersdijk; van oorsprong jongens van ‘Blauw-Wit’, maar zo zien we het zelf al lang niet meer. We staan nu met mannen als Jan van den Bos, Johan Reurink en Ed van Dijk bij elkaar, oud-Hoekse Boys zeg maar. Maar dat is nu allemaal één. Mooi toch? Het zou mooi zijn als we weer een keer in de 1e klasse kunnen spelen. Maar we moeten wel dat dorpsclubje blijven, met die gezelligheid, saamhorigheid en dat lekker ouwehoeren met elkaar.”

Het laatste woord is voor Moerman, de initiator van de fusie die volgend jaar groots gevierd gaat worden. ,,Als ik nu over het sportpark loop, dan ben ik trots. Hoek van Holland moet beseffen dat we een rijke club zijn. Niet qua geld, maar een rijke vereniging met schitterende velden, prachtige kleedkamers en een fantastische kantine. Alle faciliteiten zijn aanwezig. Het is zaak dat nu het clubgevoel bij iedereen naar boven wordt gebracht. De vrijwilligers moeten weer in de rij staan om HVC’10 te helpen. Want het gaat allemaal niet vanzelf hè. Besef allemaal goed voor wat voor prachtige club je speelt. Wees daar zuinig op.”