09-02-2019 | HMC JO13-1 – HVC’10 JO13-2 (2-8)

Zo, dat was me het middagje wel voor HVC’10 JO13-2 daar in de Haagse Escamp. Een bezoek aan het altijd gastvrije HMC is een avontuur op zich. Het sportpark van de Haagse Multiculturele Club (voorheen de Haagse Marokkanen Club) ligt aan de drukke Beresteinlaan. Een parkeerplek vinden is daar sowieso al een flinke uitdaging. Maar dat was niet het enige. Hierbij het verhaal van een bewogen, gekke en toch ook leuke middag.

Een ‘middag’ ja, daar begint het al mee. Doorgaans speelt JO13-2 altijd in de ochtenduren. Gelukkig niet meer zo vroeg als voorheen in de F’jes, maar gewoon lekker om 10 of 11 uur. De wedstrijd tegen HMC begon echter pas om 12 uur. Jemig, wat duurt een ochtend dan lang zeg… Zeker als je thuis een kind hebt zitten die dolgraag wil voetballen en al een invalbeurtje bij JO13-3 door zijn neus geboord zag worden omdat de tegenstander zich last-minute afmeldde. Hij zat dus echt de minuten af te tellen tot we ein-de-lijk op pad gingen. Het late aanvangstijdstip had ook tot gevolg dat onze trainers Ruben en Marlon helaas niet mee konden omdat ze zelf aan de bak moesten.

In Den Haag aangekomen stapelden de gekke dingen zich op. Neem nou de kleedkamer. In de deur miste een niet geheel onbelangrijk onderdeel, de klink. Best handig om ‘m open en dicht te kunnen doen. Bij HMC waren ze zo aardig om de deur in ieder geval met behulp van een sleutel te openen, maar de wind blies ‘m al tijdens de warming-up weer dicht, zodat we er dus never-nooit zelf meer in konden. Diefstal-technisch gezien best handig, zeker in dit deel van Den Haag, maar erg praktisch was het niet…

Oma Jannie merkte voor de wedstrijd nog iets opvallends op. ,,Hey, we spelen op veld 1. Dan ben je dus echt wel belangrijk.” Jammer dat HMC maar één veld heeft, anders hadden we ons ook écht belangrijk kunnen voelen 😉 Nou goed, dan de wedstrijd zelf. Die was – op z’n zachtst gezegd – ook vrij bijzonder. Namens de thuisclub liep een grensrechter langs de lijn die zo’n beetje de gehele eerste helft z’n vlag in de lucht heeft gehouden. Bij iedere bal van ons naar voren stond-ie weer te wapperen. Je zou bijna gaan verlangen naar een VAR in het amateurvoetbal.

Tussen alle afgevlagde doelpunten en kansen door gingen er gelukkig ook nog wat ballen in waar zelfs deze man z’n vlag niet voor in de lucht durfde te steken. Onze jongens wisten zelf ook nog aardig wat kansen te verprutsen. Daan spande de kroon, door zo’n beetje op de doellijn de bal met zijn knie nog over de lat te tikken. Dat was aanzienlijk moeilijker dan de bal ‘gewoon’ binnenlopen, een prestatie op zich dus 😉

Het mooiste, en tegelijk ook meest vreemde moment van de wedstrijd gebeurde in de tweede helft. De JO13-2 sneed met een flitsende combinatie weer eens door het hart van de Haagse defensie en Daniël rondde het keurig af. Uiteraard stond de man langs de lijn weer met z’n vlag in de lucht, maar dat werd door niemand meer serieus genomen. Een fluitje van de scheids bleef ook uit, dus het inmiddels wereldberoemde ‘HVC lááá la-la, HVC!’ schalde weer langs de lijn. Maar wat bleek? De beste man had z’n fluit even ingeruild voor z’n telefoon! De scheidsrechter stond in de middencirkel doodleuk te bellen met z’n moeder. Toen het gesprek was afgelopen, besloot hij op bijzonder dringend advies van de HMC-spelers de goal toch maar af te keuren vanwege – u raad het al – buitenspel.

De verder bijzonder aardige man had toch al niet zo z’n dag. Hij dacht even later een overtreding in het strafschopgebied te kunnen afdoen met een vrije trap buiten de zestien. Het scheelde een metertje of 5, maar na een kleine enquête onder zo’n beetje alle aanwezigen besloot hij de bal toch maar op de stip te leggen. Onze ‘capitano’ Glenn ontfermde zich met succes over dat klusje. De tijd en de stand bijhouden bleek voor de scheids eveneens een iets te moeilijke taak, maar gezien de vele doelpunten (waaronder een paar hele mooie!) viel ‘m dat ook niet kwalijk te nemen. We kwamen uiteindelijk uit op 8-2, een mooie zege voor de boys en hun wederom uitblinkende keepster. Komende zaterdag spelen we gewoon weer lekker thuis, even bijkomen van al die gekkigheid 🙂