08-09-2018 | Maasdijk JO13-2 – HVC’10 JO13-2 (2-9)

Wie bij Sem Bezuijen in het team zit, weet dat oma Jannie nooit ver weg is. Met haar langs de lijn, weet je wat er komt na ieder doelpunt: ,,HVC, lááá la-la, HVC! HVC, lááá la-la, HVC!”. Een liedje dat inmiddels beroemd is onder de jeugdspelers van onze club en berucht bij tegenstanders, zo bleek zaterdag weer bij Maasdijk.

Je zag ze steeds geïrriteerder naar de tribune kijken, die jongens van Maasdijk JO13-2. De mannen in het rood-zwart hadden toch al niet zo’n leuke start van het seizoen, want ze troffen in HVC’10 JO13-2 een nieuwe ploeg die na een weekje trainen direct een topprestatie leverde. Het resulteerde in een grote hoeveelheid doelpunten. En dus ook, nóg vervelender voor de jongens van Maasdijk, constant dat liedje vanaf de tribune: ,,HVC, lááá la-la, HVC! HVC, lááá la-la, HVC!”.

Het was maar goed dat oma Jannie ook een nieuw pakje met keelsnoepjes had gekocht, anders hadden we spontaan bij de eerste de beste wedstrijd al keelproblemen gehad. We bleven maar zingen daar in het zonnetje op die mooie tribune langs het hoofdveld van Maasdijk.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik ook wel een beetje vreemd opkeek, toen oma Jannie na amper 1 minuut spelen al ,,HVC, lááá la-la, HVC! HVC, lááá la-la, HVC!”, begon te zingen. ,,Zo, die is ook snel enthousiast…”, dacht ik, nadat onze jongens op het veld vrijwel meteen de score hadden geopend. Maar ik moet zeggen: het werkte behoorlijk aanstekelijk. Tien minuten en drie doelpunten verder zong iedereen op de tribune al bijna luidkeels mee. Gelukkig toverde oma Jannie daarna de keelsnoepjes uit haar tas, die kwamen wel van pas gezien het tempo waarmee JO13-2 aan het scoren was.

Niet alleen het gezang van oma Jannie was om vrolijk van te worden, ook het spel op het veld mocht er zijn. Twee traininkjes hadden ze pas samen gedaan, dit nieuwe team bestaande uit Micka, Sem, Glenn, Daan, Daniël, Luc, Luca, Lucas (lekker rijtje hoor), Rayvano, Jamey, Levon en Maxim onder leiding van de trainers Marlon en Ruben. Maar toch draaide het meteen als een tierelier. De ene aanval was nog mooier dan de andere. Zelfs hakjes en de welbekende Zidane-beweging vlogen over het veld.

Misschien had het ook wel te maken met de beperkte tegenstand of was het beginnersgeluk. Maar feit is wel dat JO13-2 meteen liet zien over veel voetballend vermogen te beschikken. Er werd lekker getikt, opgebouwd van achteruit en hard gewerkt voor elkaar. Als dat zo blijft, belooft het een leuk seizoen te worden. ,,HVC, lááá la-la, HVC! HVC, lááá la-la, HVC!”

Bij rust stond het al 5-1 en in de tweede helft liep de score alleen maar verder op. Een telraam was geen overbodige luxe geweest, want ik kon het in ieder geval niet meer bijhouden. Gelukkig oma Jannie wel, want die blijkt ook nog eens een goede TOTO-voorspelster te zijn. Oma Jannie had vooraf 8-2 voorspeld en hield de score dus wel nauwgezet bij. Helaas (voor haar dan) hadden de jongens maling aan haar voorspelling en schoten ze in de slotfase na de 8-2 ook nog de negende binnen. Gelukkig was oma Jannie zo sportief om ook na de 9-2 weer net zo fanatiek ,,HVC, lááá la-la, HVC! HVC, lááá la-la, HVC!” te zingen, tot zichtbare frustratie van de Dijkers.

Volgende week thuis tegen Quintus! Komt dat zien, komt dat zien! En vooral: komt dat horen 😉 Wel vast thuis oefenen op de tekst hè!

Groeten, Jaco