06-10-2018 | HVC’10 JO13-2 – SEP JO13-2 (4-1)

Het is zaterdagochtend, klokslag 8 uur. De wekker gaat. Slaperig zet ik mijn rinkelende telefoon uit. Effe nadenken: welke dag is het vandaag? O ja, tuurlijk! Zaterdag! En niet zomaar een gewone zaterdag… Hup, benen over de rand van het bed en gaan!

08.02 uur: de spanning is voelbaar in huize-Kaijen als ik naar beneden loop. Daar zit het stel al samen op de bank voor de tv. De ene, Julia, viert vandaag haar 8e verjaardag. De andere, Lucas, speelt met JO13-2 de topper tegen SEP. De gewenste cadeautjes kunt u wel raden. Een doos Lego voor de één en 3 punten voor de ander 😉

08.58 uur: voor de zekerheid gooi ik toch maar een bericht op de groepsapp. ,,Wij hebben een jarig jetje thuis en zijn er dus niet langs de kant, houden jullie me straks via de app een beetje op de hoogte?” Als reactie regent het felicitaties (bedankt daarvoor!), nu hopen dat het straks ook updates van doelpunten regent.

09:42 uur: Glenn en Daan voor de deur. Time to go voor de boys. ,,Zet ‘m op jongens, maak ze gek hè!” Daar gaan ze. Op naar wéér een overwinning? De JO13-2 draait dit seizoen voorlopig als een tierelier. In de beker werden alle wedstrijden dik gewonnen en in de competitie zijn de eerste twee duels ook in winst omgezet. Maar vandaag treffen ze met SEP een ploeg die ook steeds juichend van het veld liep. Een regelrechte kraker dus.

10.10 uur: bericht op de groepsapp van de trainer. Hij mist nog 3 spelers. Aiiii. Met 10 man voetbalt het toch wat minder lekker dan gewoon met 11 plus 2 wissels. Gelukkig melden de laatkomers zich even later alsnog en kan de voorbereiding beginnen.

10.35 uur: in huize-Kaijen bestaat de voorbereiding uit koffie zetten, taart snijden en de kaarsjes aansteken. De eerste visite loopt binnen. Maar de gedachten zijn bij het veld aan De Rondgang: lopen ze daar al warm?

11.00 uur: in m’n hoofd hoor ik het fluitje van scheidsrechter Wim Sluimer gaan. Ondertussen schenk ik maar weer een bakkie in voor m’n tantes. Leuk hoor zo’n verjaardag, maar het is toch apart om een wedstrijd van JO13-2 van afstand te moeten volgen. Snel kijk ik even op m’n telefoon: is die 1-0 al gemaakt?

11.10 uur: daar is het ‘verlossende’ bericht: 1-0! Hij zit erin!!! Lekker dan!!! De visite kijkt verbaasd op als ik hard ‘yes!’ roep in de keuken.

11.28 uur: ‘Ping’! Snel haal ik m’n telefoon weer tevoorschijn. YEAH! Een kort en krachtig bericht van Moos: ‘2-0′. Het werkende deel van ons trainersduo houdt blijkbaar z’n telefoon ook scherp in de gaten, want hij reageert direct: ‘Hatsjie. Aan de lopende band.’ Voor zo ver ik weet is-ie niet ziek, dus hij zal wel bedoelen: ze blijven maar doelpunten maken die boys en ene girl van JO13-2.

12.15 uur: we zijn nu ruim drie kwartier verder en het blijft stil op de app. Zal het nog steeds 2-0 staan? Zal het helemaal verkeerd zijn gegaan en is SEP teruggekomen tot 2-2?? Of staan we zelfs achter…??? De spanning groeit en groeit. Vooruit, met trillende handjes nog maar een wijntje inschenken voor mijn onverstoorbaar doorkletsende tantes die natuurlijk helemaal niets met voetbal hebben.

12.32 uur: de bel gaat. Opa en oma voor de deur. Aan hun licht schurende stemgeluid hoor ik al genoeg. Die hebben heel wat keer ,,HVC, lááá la-la, HVC!” langs de kant staan zingen met oma Jannie. ,,Ze hebben 4-1 gewonnen. De eerste helft was goed, de tweede wat minder”, vertelt opa, die me een briefje overhandigt. Als een echte journalist heeft hij het wedstrijdverloop bijgehouden. ,,Hopelijk kan je het lezen”, zegt hij er grijnzend bij. ,,En doe me nu maar een stukkie taart.”

Weer een overwinning in de tas. Goed gedaan Micka, Glenn, Sem, Luca, Daniël, Luc, Rayvano, Jamey, Daan, Levon, Arian, Maxim en Lucas! Dat is nog eens een mooie manier om een verjaardag te vieren 🙂