06-05-2017 | Leidschenveen JO11-3 – HVC’10 JO11-1 (1-8)
Op het sportpark van Leidschenveen, gelegen in een sjieke woonwijk in Den Haag langs de A12, druppelden ze zaterdagochtend één voor één binnen: een Porsche, een dikke BMW, een peperdure Mercedes. De stroom van patserige bolides werd rond half 10 even onderbroken door een flinke stoet wat minder flitsende auto’s uit Hoek van Holland, een paar minuten later gevolgd door twee trage achterblijvers (lekker ommetje gemaakt, Rem?). Want ja, terwijl iedereen al zo’n beetje klaar is met het seizoen, moet JO11-1 nog een paar weken aan de bak.
Zaterdag stond de confrontatie met hekkensluiter Leidschenveen op het programma. Thuis hadden we daar net aan met 6-5 van gewonnen, in een wedstrijd die alle kanten op ging. Onze doorgaans zo onverstoorbare Jelle wordt naar verluidt soms nog steeds gillend wakker van het supersnelle meisje van Leidschenveen dat hem toen nachtmerries bezorgde. Maar goed, zaterdag bleek wel weer dat de jongens sinds die wedstrijd flinke stappen hebben gemaakt.
Kansen gaven ze dit keer amper weg. Jelle volgde de blonde paardenstaart over het hele veld en week pas van haar zijde toen ze in de tweede helft huilend het veld verliet. Op dat moment was het gat al geslagen. Voor rust, met de wind schuin tegen over het open veld, verliep het spel nog een tikkeltje stroef. Kansen om te scoren kregen de jongens genoeg, mede dankzij een paar gevoelige steekpassjes van achteruit van Bram, maar zoals wel vaker de laatste weken stond het vizier voorin niet echt op scherp.
In de tweede helft, met de wind wat meer in de rug, ging het hard. Met goed positie- en teamspel krikten onze mannen hun doelsaldo flink op en er zaten een paar mooie doelpunten tussen. Een puntertje van Thomas, een hattrick van Luca (allemaal binnenkant voet hè Kay!). En feestvarken Lucas speelde zijn tegenstander op zijn tiende verjaardag zó dronken, dat hij uiteindelijk ongehinderd een goaltje kon maken. Tussendoor prikte Jason er twee binnen met rechts, toch zijn ‘chocoladebeen’ zoals het zo mooi heet in voetbaltermen. Max trok zijn topvorm van vorige week tegen RKDEO gewoon weer door en Maxim pendelde onvermoeibaar heen en weer tussen verdediging en aanval.
De teller stopte uiteindelijk bij 8-1, waardoor de ongeslagen reeks van JO11-1 nu al zeven wedstrijden telt (zes keer winst, één keer gelijk). De jongens kunnen zich nu als echte profvoetballers gaan opmaken voor een periode met steeds twee wedstrijden per week. Loodzwaar natuurlijk, want die ‘echte’ profs hoeven tussendoor niet ook nog eens naar school… Komende week wachten twee duels met DSO en de week erna spelen we tegen Vredenburch en Concordia. Alle kans dus om nog een paar plekjes te stijgen op de ranglijst!
Groeten, Jaco
