03-11-2018 | Vitesse Delft JO13-2 – HVC’10 JO13-2 (0-11)
Daar sta ik dan, in een volle kleedkamer met 13 luidruchtige pubers om me heen. Er wordt gelachen, gedold en opgeschept over het aantal ‘kills’ op Fortnite. Het zweet breekt me uit. Hoe moet ik dit luidruchtige zooitje in godsnaam op scherp zetten voor de wedstrijd tegen Vitesse Delft? Een stukkie tikken over voetbal kan ik wel. Maar hoe ga ik het tactische meesterplan, waar de hele nacht over is nagedacht, eens overbrengen op dit stelletje ongeregeld?
De jaren als jeugdtrainer liggen al weer een tijdje achter me. In de F’jes was het allemaal niet zo moeilijk. ,,Jongens, niet in een kluitje lopen, lekker voetballen, veel plezier, maak er wat moois van”, was vaak al genoeg als boodschap in de kleedkamer. Maar nu sta ik voor een team met eigenwijze jongens en een meid die al bij Oranje zit. Het team van Ruben en Marlon, de trainers die er in no-time een hecht en onverslaanbaar collectief van hebben gemaakt. Alles gewonnen tot nu toe, alleen één bekerwedstrijd ging verloren. En dat in hun eerste jaar als trainers. Het zijn prachtige rapportcijfers waar in Nederland volgens mij alleen PSV-trainer Mark van Bommel ook mee kan pronken.
Maar ja, Ruben en Marlon moeten nu allebei zelf voetballen. En dus verscheen op vrijdag de vraag in de groepsapp wie JO13-2 wilde overnemen tijdens de wedstrijd in Delft. Gelukkig is Sander er ook, onze gewaardeerde vlaggenist met een imposant trainersverleden. Die heeft wel vaker met dit bijltje gehakt. Hij fluistert in mijn oor: ,,Moet je opletten, Micka vertelde in de auto dat Ruben dit altijd doet voor de wedstrijd.” Sander pakt de kleedkamerdeur beet, gooit die met een keiharde knal dicht en schreeuwt: ,,BEKKEN DICHT EN LUISTEREN!!!” Het werkt. Ineens is het muisstil in de kleedkamer. Zodra Sander de opstelling voorleest, zie je de concentratie op de gezichten verschijnen. ‘Focus’, noemen ze dat zelf altijd graag.
De warming-up regelen blijkt ook een eitje. Doen ze gewoon allemaal zelf. Ruben en Marlon hebben ze keurig afgericht. Glenn gaat als ‘capitano’ voorop bij het warmlopen. Daarna een positiespelletje 6 tegen 6 in de kleine ruimte, waarbij het niveau hoog ligt. Echt hoog. Net op dat moment komen de jongens van Vitesse Delft langslopen. Je ziet die gasten met grote ogen denken: ‘wow, moeten we dáár tegen?’. De angst is al voelbaar bij de tegenstander.
Thuis was ik er nog niet zo zeker van. Het zal je maar gebeuren, neem je een keer de JO13-2 over, verliezen ze ineens… Dan zou ik me toch schuldig voelen. Ik zei voor vertrek nog tegen Lucas: ,,Je laat me niet voor gek staan hè?” Zijn reactie: ,,Stel je niet zo aan pap, we winnen heus wel. Ook met jou als coach.” Prima. Gelukkig houdt hij ook woord. Al in de eerste minuut loopt-ie vier man voorbij en schiet de 1-0 binnen. ,,Zo goed pap?”, zegt hij met een grijns als-ie terugloopt naar eigen helft.
Het overwicht van JO13-2 blijkt groot. Bij vlagen wordt er goed gevoetbald en de doelpunten volgen elkaar snel op. De ene nog mooier dan de andere, geregeld na een prachtig uitgespeelde aanval. De teller stopt uiteindelijk bij 0-11. Voor het eerst dit seizoen in de dubbele cijfers. Dat moet jullie nog maar eens zien te lukken met ze, Ruben en Marlon 😉 Goed gedaan Micka, Sem, Glenn, Luca, Daan, Luc, Lucas, Arian, Rayvano, Daniël, Levon en invallers Joost en Quinten. De interim-trainers zijn trots op jullie!
Groeten, Jaco
