01-04-2017 | Maasdijk JO9-1 – HVC’10 JO9-2 (2-3)

Published On: 3 april 2017 | Categorieën: Wedstrijdverslag JO9-2 |

En vandaag was het dan zover: De topper tegen Maasdijk, de huidige lijstaanvoerder van de competitie. Afgelopen donderdag hadden we met het team afgesproken dat ze de laatste wedstrijden gewoon moesten vergeten en deze wedstrijd als een nieuwe start moesten zien.
De spelers deden in de laatste wedstrijden wel hun stinkende best, maar speelden niet echt als een hecht team, zoals ze eerder dit seizoen al zo vaak hadden gedaan.
Zoals je vaker in het topvoetbal ziet, kan een team dat in zwaar weer verkeerd, een ommekeer verwezenlijken, wanneer ze een goed resultaat tegen een kampioenskandidaat spelen.
Daarom was er vandaag ook gekozen voor een geheel andere tactiek; een keeper, die de gehele wedstrijd onder de lat bleef staan, niet elke vijf minuten wisselen, maar om de tien minuten en één van de achterhoedespelers meteen van achteruit meer druk laten zetten.
Dit waren een aantal aspecten, welke in het diepste geheim waren beklonken op de achtergrond. Uiteraard was dit tijdens de persconferentie voorafgaand aan deze topper niet bekendgemaakt. Zelfs de ouders van onze talentjes wisten van niets. Je weet tegenwoordig maar nooit of er ergens een mol aanwezig is…
Enfin, in de kleedkamer kregen kregen alle spelers duidelijke instructies over hun posities en hoe er vandaag weer ouderwets voor elkaar geknokt moest worden. Elkaars positie overnemen als erom gevraagd werd en elkaar goed coachen. Ik zag bij de meeste HVC-ers weer een fanatieke blik in hun ogen, welke ik de laatste weken minder had gezien.
Alles was er dus aan gedaan om iedereen op scherp te zetten en lekker in zijn/haar vel te laten zitten. Afgelopen donderdag was er zelfs nog een heuse oefenwedstrijd tussen JO9-2 en JO9-5 gespeeld, om zo in de juiste flow te komen. De teams waren gemengd en het veld iets kleiner gemaakt, om de spelers lekker kort op elkaar en goed te laten spelen.
Alles moest dan ook erg snel en je zag dat ook aardig goed terug langs de kant, waar inmiddels aardig veel ouders waren komen staan.
Het laatste puntje op de i was dus gezet en nu lekker goed uitrusten voor zaterdag.
Zaterdagochtend 07:45 uur: Het moment van verzamelen was aangebroken. Sommige ouders konden de spanning niet langer aan en besloten rechtstreeks naar Maasdijk af te reizen. Gewoon vanuit huis full speed in een rechte lijn richting de tegenstander.
In de kleedkamer aangekomen werden meteen de prachtige shirts aan de spelers uitgereikt.
Je kon gewoon de gezonde spanning voelen en zelfs bijna proeven. Nog een keertje werden de laatste aanwijzingen aan het team meegegeven en daarna konden we samen richting veld 1.
Je kon een aantal kinderen horen denken “veld 1? Wow dat is gaaf”.
De thuis spelende club dacht hier natuurlijk een zeer goed resultaat neer te kunnen zetten.
08:15 Uur warming up: Onze keeper werd goed ingeschoten en de andere spelers deden weer hun bekende oefeningen. Vlak voor de wedstrijd werd er nog even afgewerkt op de goal, om zo nog even het juiste gevoel aan de bal te krijgen.
08:30 Uur moment van de waarheid: Iedereen had zijn/haar positie ingenomen en was klaar voor de strijd. Nu moest de trainer het toch echt aan de spelers overlaten.
Meteen zag je de strijdlust van iedereen. Jagen op de bal, zeer goed de bal doorpassen en proberen om zo snel mogelijk bij het doel van Maasdijk te komen.
Bij eventueel balverlies zag je het team meteen weer in positie gaan staan om zodoende de tegenaanval weer onschadelijk te maken.
Tijdens het voorbereiden van onze eerste wissel leidde dit tot enige consternatie, maar was al snel voorbij toen iedereen zag dat het plan gewoon werkte en het team lekker stabiel stond.
Iedereen was lekker fel op de bal en er werd goed breed gespeeld. Goed om te zien en ook erg leuk dat de kinderen het juiste gevoel weer terug hadden, ongeacht of we deze pot zouden gaan winnen of niet, ze speelden erg goed. Maar zoals ik al eerder zei, in het voetbal kunnen er onverwachte dingen gebeuren. Door het jagen op de bal en het goede overspel kwamen we gewoon op een 1-0 voorsprong. Dit was ook de ruststand. Iedereen werd meteen bij elkaar geroepen en er werd gretig gedronken door de oververhitte strijders. “Goed op adem komen allemaal en even luisteren. Zo blijven spelen allemaal, het gaat prima. Let op de tegenaanval en probeer meteen op de bal te duiken als Maasdijk in balbezit is. Als onze keeper de bal heeft ga dan meteen op je positie staan, want de bal komt er wel overheen.” Dit waren een aantal aanwijzingen van de trainer voordat we de tweede helft in zouden gaan.
Maasdijk was natuurlijk enigszins verrast door deze achterstand en zouden waarschijnlijk een andere tactiek uit de hoge hoed gaan toveren.
Maar ons doelpunt smaakte naar meer en het team wilde deze voorsprong uit gaan breiden en zodoende de tegenstander nog meer met hun rug tegen de muur drukken.
Ik kan u vertellen hoe dit sprookje verder ging, al was het vandaag een realistisch sprookje, dus gebaseerd op echte feiten: HVC’10 kwam op een gegeven moment in de tweede helft op een 0-3 voorsprong en de overwinning kon hen haast niet meer ontglippen zou je zeggen.
Maar na deze ruime voorsprong begon de thuisploeg gas te geven en zagen een aantal kansen wel benut. Het werd 1-3 en ook nog 2-3, pffffffff nu werd het toch nog billenknijpen in de regen.
De trainer besloot de laatste minuten van de wedstrijd de bus te parkeren. (De bus parkeren: Zeer defensief spelen). Alle ballen werden resoluut naar voren gespeeld en de spelers, welke nog voorin stonden kwamen hierdoor zelfs nog tot grote kansen, maar je zag dat de krachten bijna waren weggevloeid uit de vermoeide lijfjes.
De scheids kon niet meer anders dan voor het laatst te fluiten vandaag. Het bijna voor onmogelijk gehouden was gebeurd, we hadden gewoon even de nummer één verslagen!
Zeer verdiend en wellicht is dit goede resultaat wel het begin van een eindsprint voor de laatste drie wedstrijden. Niets is onmogelijk…